Capolavoro schrijft:(vervolgens ga ik altijd in een haven liggen
![;-) ;-)](/media/kunena/emoticons/wink.png)
Dan heb je dat anker dus voor noodgevallen, en dan heb je niets aan een ondermaats krabbertje.
Ik heb het zelf een keer meegemaakt: een dagje meezeilen op de Westerschelde. Mooi schip, een 33-voeter van Engelse makelij, maar bij het naderen van Vlissingen startte de motor dus niet. Nu is dat niet zo'n fijne haven om naar binnen te zeilen, we waren er ook niet zo bekend. Bovendien er voer ook al zoveel groot spul om ons heen zodat we besloten om nog iets door te zeilen en op een beschutte plek (nw-wind, dus we zaten al aan hogerwal) dan maar het anker overboord te mikken.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik had de fok al gestreken en de eigenaar/stuurman had de boot al netjes zo goed als stil gelegd. Dan sta je daar op zo'n deinzend voordek en bereid je je voor op een zware klus om dat anker uit de bak te tillen en netjes overboord te laten zakken zonder er een lus om je been of arm te slaan of de boot te beschadigen.
Nou, ik had me voor niets zorgen gemaakt om die zware klus: ik doe het deksel van de ankerbak omhoog en daar ligt ie: een paraplu ankertje van een kilo of 5 en een meter of 20 van die goedkope oranje nylon lijn.... Echt te gek voor woorden, dat ding was zo van een Sailhorse geplukt, een complete aanfluiting. Ik werd toen toch wel een beetje kribbig (laat ik het maar netjes zeggen) want het was daar niet de meest ideale plek om te gaan improviseren. De plek waar we op dat moment lagen wat qua golfslag te ruw, dat ankertje zou geen schijn van kans hebben. De eigenaar snapte eigenlijk niet waarom dat anker niet bruikbaar was en wou dan maar zelf dat anker een zwiepers geven. Geluukig kon ik hem ervan overtuigen dat we dan nog maar door moesten zeilen tot we nog dichter onder de kust en dus in beschutter water zouden komen. Met 2 argwanende ogen op de splinternieuwe en perdure (ja, dat kon er wel af..) fishfinder zijn we voorzichting verder gezeild tot we in echt beschut water lagen.
Daar toch maar voor anker gegaan, ik had dat ding toch nog in m'n achterzak zitten
![;) ;)](/media/kunena/emoticons/wink.png)
, en naar de motor gekeken. Dat viel gelukkig mee, er was een lege reserve jerrycan gaan schuiven en die wat tegen de brandstofleiding aangekomen waardoor die in een knik zat en zo niets doorliet. Na een kwartiertje draai de pruttel weer en lagen we voor de sluis. Tijdens het wachten maar een bakkie gezet, en toen kwam het speelgoedanker natuurlijk weer ter sprake.
En daarmee kom ik weer zo'n beetje ontopic (
![:whistle: :whistle:](/media/kunena/emoticons/whistling.png)
): "ja, ik had vroeger zo'n grote, die kreeg ik bijna niet uit de bak, hij bleef steeds achter de rand haken, en die ketting was ook zo zwaar en ging steeds in de knoop. Ik had ook dat kleine ankertje, dus heb ik die maar geprobeer. Dat ging al die keren goed dus ik heb die grote verkocht.".
Ik vroeg 'm hoe vaak en waar hij dan ankerde. "Nou, best wel vaak, wel meer dan 10 keer per jaar. Het Veerse Meer heeft van die heerlijke ankerplekkies".
Enfin, nu wist hij dus dat hij dat grote anker lekker had moeten houden, voor 't geval dat. Na terugkomst heeft hij een aluminium anker met 10 meter ketting besteld plus een montageklem waarmee je anker netjes op het voordek kon zetten. Dan maar weer een beetje gewichtheffen