Onderwerp: Lichte frustratie

Kortgeleden zag ik op Marktplaats een leuke boot te koop staan, voor een vrij lage prijs. Het ging om een vroege versie van de Newbridge Virgo Voyager. Een 23 footer, met stahoogte binnen, en volgens allerlei websites is het een fatsoenlijke zeiler, stevig gebouwd en ontworpen voor het kustzeilen bij Engeland. Ook nog voorzien van een goedlopend inboord-dieseltje en verder geheel compleet.

Uiteraard moest er wel wat aan gebeuren, maar dat was voornamelijk schoonmaak en schilderwerk. Er werden geen echte problemen vermeld. De oorspronkelijke vraagprijs was 2200 euro geweest, maar toen die gedaald was tot 900 heb ik een mail gestuurd om duidelijk te maken dat ik interesse had. Een paar dagen later had ik geen reactie gehad, maar was de vraagprijs nog maar 500, even later was de advertentie weg maar ik heb een sms gestuurd naar de verkoper. Een dag later kreeg ik te horen dat de boot gesloopt gaat worden.

Vandaag was ik toch in Friesland, en ik ben even langs gegaan bij de werf waar de boot op de kant ligt. Van de werfbaas kreeg ik het hele verhaal te horen. De eigenaar heeft de boot zo'n dertig jaar in bezit gehad, en heeft zijn kinderen er op zien opgroeien, dus hij heeft een emotionele band met de boot. Dacht dus ook dat de waarde nog erg hoog moest liggen. Dat de boot al een paar jaar stil lag en daar niet beter van was geworden is hem pas later duidelijk geworden. Maar voor minder dan 1000 euro verkopen voelde voor hem als weggeven, en daar voelt hij niet voor.

Eind van het verhaal is dat de boot naar een sloper gaat. Dat levert (veel) minder op dan die 1000 euro natuurlijk. Er komt een vrachtwagen met een grijper, die pakt de boot en meteen is er niets meer mee te beginnen. De eigenaar heeft de zeilen meegenomen om er een herinnering van te maken, en het anker ook, maar de rest gaat verloren. Uiteraard is dat het recht van iedere eigenaar, maar ik vind het een triest einde van een goede boot. En het frustreert mij dus dat niemand, ik dus ook niet, de kans krijgt om er een tweede leven aan te geven, en meer herinneringen op te bouwen.

plusfast schreef :
Tsja, is idd erg jammer aan de andere kant kan ik de verkoper ook wel begrijpen, ik biedt ook wel eens iets op Marktplaats aan en dan wil men alles voor niets hebben en dan sla ik er inderdaad ook wel liever met een hamer op. Minder dan 1000 euro voor een boot is idd zo'n prijs, tenminste zou dat voor mij zijn.

Begrijpen? Dus je gooit liever dingen weg dan er iemand blij mee te maken? Lekker dan Sjaak. Voor je medemens en het milieu.

Ik snap het in ieder geval ook niet. Hoe blij was ik toen ik als scholier een opknap kolibri kon krijgen. En hoe blij zijn mensen nu als ik weer eens wat overbodige spullen op een gratis af te halen site zet (erg populair tegenwoordig en niet alleen bij mensen die voor een dubbeltje op de eerste rang wil zitten).

De markt bepaald de prijs, ook als die 0 is. En zeker bij emotionele objecten zoals een boot, zou ik het veel liever weggeven aan iemand die er lol mee gaat hebben dan de schredder.

Philip schreef :
O ja, Philip, ik begrijp dat heel goed.
En het is niet alleen de markt die de prijs bepaald, al denken veel kapitalisten dat wel.
Er speelt namelijk nòg iets mee, iets heel belangrijks: de gunfactor.
Ik geef vaak dingen weg aan mensen die ik dat gun. Maar ik weiger dingen weg te geven of onder de prijs te verkopen aan mensen die ik dat niet gun, of aan mensen die dat eisen.

Er is in de laatste jaren ook veel veranderd, heb ik gemerkt in mijn 35 jarig bestaan als ambachtelijk bedrijf.
Vroeger, als potentiële klanten een prijsopgave vroegen, maakte ik een berekening die was gebaseerd op het verwachte materiaalgebruik en het verwachte aantal werkuren. Die offerte werd dan door de klant geaccepteerd of afgewezen. Simpel.
Tegenwoordig bereken ik die offertes nog steeds op dezelfde manier. Maar nu gaan veel klanten over tot onderhandelen: "Kan het ook voor 30% minder?", "Ik wil het zonder BTW", of nog botter: "Als je mij geen korting geeft dan ga ik naar een ander".
Ik denk dat Nederland heeft leren onderhandelen door marktplaats en consorten, maar daarbij andere dingen uit het oog verliest.

Ik heb besloten: daar doe ik niet aan mee. Als ik korting geef dan sta ik dus een tijd voor joker te werken (want de materiaalkosten blijven hetzelfde). Welnu, ik zal graag vrijwilligerswerk doen, maar dan na mijn pensioen en alleen voor een goed doel.
Verder ben ik van mening dat, als een klant iets werkelijk graag wil hebben, dat die daarvoor gewoon de bijpassende waarde voor moet overhebben.
En dat geldt ook voor aankopen via marktplaats: als de TS die boot werkelijk graag zou willen hebben, dan moet hij daarvoor een redelijk bedrag overhebben.
Als hij laag biedt, dat loopt hij inderdaad het risico dat hij de gunfactor misloopt.

Poeh, tot zover deze zaterdagochtend-overdenking.
Wim.

Dat je het niet gunt voor een (te) lage prijs aan de marktplaats sjacheraar die de laatste euro uit je wil knijpen snap ik heel goed. Maar dan geef je het toch weg aan diegene waar je het wél aan gunt voor je de hamer er op los laat gaan? Een persoon of goed doel.

En uiteindelijk zijn de klanten die normaal doen, en geen extra korting vragen de dupe.
Want uiteindelijk gaat de ondernemer zijn prijsoffertes maken met een korting bijgeteld, zodat hij deze, zonder zijn broek te scheuren kan aanbieden.
Een klant die dan geen korting vraagt betaald dan in principe te veel.
Wel heb ik gemerkt dat dat over langere tijd weer terugverdiend wordt, tenminste bij sommige ondernemers, die een goede klant dan wel een korting geven zonder dat dit gevraagd wordt.
Het is en blijft zoeken naar de gulden middenweg.

Ik denk dat die persoon er vanuit ging dat indien het schip voor minder dan 1000 euro zou worden verkocht, een ander mits wat extra werk en geld, en een fortuin aan zou verdienen.
En het daarom niet wou verkopen. Niet echt realistisch, maar ja.
Jammer blijft het.

Tony2920 schreef :
Beste Tony,
Met deze opmerking schuif je, al generaliserend, alle ondernemers op één hoop: die van de geldgraaiers.
Ik kan je verzekeren dat er vele soorten ondernemers zijn. Er zijn er die het alleen voor het snelle geld doen. Ik niet.
Ik ben er eentje met liefde voor het vak en oog voor de klant. En ik weiger om eerst een opslag op de offerte te doen en die dan met veel bombarie als korting er weer vanaf te halen. Wat een flauwekul.
Dus een klant die korting vraagt aan mij zal met verdomd goede redenen moeten komen om die ook daadwerkelijk te krijgen (want, zoals in mijn vorig bericht omschreven, dan vraagt hij mij impliciet om vrijwilligerswerk voor hem te doen). En als diezelfde klant komt voorrijden met een uitzonderlijk dure auto en/of veel poeha, dan zal hij met énorm gigantisch verdomd goede redenen moeten komen.

Hè, dat lucht op. Goeie kop trouwens, dat "lichte frustratie".

Wim.

@Plusfast: ik zou me kunnen voorstellen dat een gesprek met de eigenaar hem best op andere gedachten zou kunnen brengen..Juist omdat hij er een emotionele band mee heeft zou je in een gesprek hem kunnen doen inzien dat met jou als koper zijn geliefde boot een mooi tweede leven zou kunnen krijgen. En als een gesprek een stap tever is, dan zou een brief sturen ook nog kunnen werken.

Berghout-2 schreef :
Ik onderschrijf het verhaal van Wim volledig. Je kiest zelf aan wie je je spullen en tijd weggeeft.

De gunfactor wordt inderdaad door sommige koopjesjagers over het hoofd gezien. Natuurlijk jammer van het verloren gaan van de boot en spijtig voor kopers die niet het onderste uit de kan willen, maar bij verkopen (van goederen of diensten) spelen veel meer zaken mee dan alleen de prijs. Respect, en context en intentie van de koper leiden uiteindelijk tot de gunfactor. In bovenstaand voorbeeld ervaart de eigenaar duidelijk geen situatie waar beide partijen beter van worden.

@Bert: Misschien dat een gesprek of brief/mail - zoals Erik suggereert - de eigenaar nog op andere gedachten (c.q. gevoelens) kan brengen. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe dit afloopt. Laat je dat weten?

Wij hebben hier nog een smid. Die verkoopt ook kettingzagen en grasmaaiers. Goede service en heldere prijzen. Heb er beide producten gekocht.Een vriend van mij wilde ook wel zon frontmaaier. Ik zeg dan moet je naar Jan S.
Hij naar jan S. Vraagt wat kost deze. Jan zegt 3.150,00 euro. Mooi zegt die vriend dan neem ik hem mee voor 3.000,00. Dat moet je niet bij Jan doen... Die draaide zich om liep weg en zei "dan laat je hem toch mooi staan".
Helemaal gelijk natuurlijk

Als je echt belangstellung hebt zou ik de eigenaar gewoon bellen.

Precies hetzelfde ervaren met mijn botenbok van de week.
Vraagprijs €130,= Met de mededeling dat ik alleen reële biedingen aanvaard.
Eerste bod 85 euro. Volgende bod van een ander €120,= en dan denkt een grapjas dat ik hem gun voor €121,=
Bod verwijderd en hij zet hem er doodleuk weer op voor € 121,= euro. Eén slimmerik dacht dat ik nog wel geïnteresseerd zou zijn in €125,=

Barst maar, die eerste met 120,= was redelijk en misschien was hij nog wel naar € 130,= gegaan ook, maar ik gun hem die bok omdat hij de enige is die reëel biedt. Hij mag hem hebben voor €120,=
Die slapjanussen hebben het nakijken.

heb je toch jezelf 5 euro te kort gedaan...

Nee, hij heeft de lol dat hij die euro-n##ker vernageld heeft Zeker wel 5 euro waard!

holtere schreef :
Wel 20 euro ook Ik heb een koopje

Daarbij: Ik heb de bok gekocht voor 75 euro en 2 jaar gebruikt.

Sloe Gin schreef :
Dus jouw verkoopprijs was helemaal niet zo reëel

Ook ik onderschrijf het verhaal van berghout volledig.
Een klant die korting vraagt, vertrouwd kennelijk zijn leverancier niet en is niet welkom.
Als ik offerte doe, gaat dat net als berghout. Het is een serieuze berekening, die hier soms dagen duurt. Als een klant dan om korting komt zeg ik dat hij dat krijgt als hij er contractueel 10 stuks afneemt in 1 bestelling.

Gek genoeg zijn dat soort klanten dan gelijk op hun pik getrapt.

Het feit dat ik een sjacher klant die korting wil op vakwerk, weg jaag geeft veel minder stress dan je lopen ergeren aan oneigenlijk gegeven korting.

ErikSnel schreef :
Ja, dat leek mij ook al een heel goed idee. Met dat in gedachten was ik ook naar de jachthaven in Friesland gereden. Daar hoorde ik echter dat de eigenaar in Limburg woont, en de verkoop aan de werfbaas had overgelaten, behalve dan het laatste woord over de verkoopprijs. En dat ik niet de naam (en adres en telefoonnummer) kreeg van de werfbaas kan ik volledig begrijpen, en ik heb daar ook bewust niet naar gevraagd.

Als reactie op "het onderste uit de kan willen hebben", ik zag de advertentie op het moment dat de vraagprijs 1700 euro was. Ik heb 'm bij mijn favorieten gezet om op de hoogte te blijven van het verdere verloop van de verkoop. Toen de prijs omlaag ging naar 900 zat de boot (netaan) binnen mijn budget, en ik heb dus gereageerd. Helaas geen reactie gekregen, ik reageer liever per mail en de verkopende partij (de werfbaas dus) doet het liever per telefoon. Drie dagen later was de vraagprijs nog lager, namelijk 500, en voor dat bedrag wilde ik de boot sowieso overnemen. Maar de advertentie werd al twee uur later verwijderd. Omdat ik de tekst had opgeslagen kon ik nog wel per sms reageren, en daar kreeg ik wel een reactie op. Toen werd mij dus verteld dat de boot gesloopt ging worden.

En dat begrijp ik dus niet helemaal. Als je een boot te koop zet voor een bepaald bedrag, en er komt iemand die dat (graag) wil betalen, waarom besluit je dan pas tot sloop?

plusfast schreef :
Even voor alle duidelijkheid Bert: ik had gezien jouw beschrijving van het voorval niet het idee dat jij het onderste uit de kan wilde hebben. Met mijn formulering 'spijtig voor kopers die niet het onderste uit de kan willen' bedoelde ik dus ook jou.

Jouw interesse bij een hogere vraagprijs heeft de eigenaar naar ik begrijp mogelijk helemaal niet bereikt.

groom schreef :
Misschien was m'n inkoopprijs wel niet zo reëel