Onderwerp: Zeilen, avontuur of niet ?

Ik ben er van jongs af aan in gegroeid. Van kleine bootjes naar grote bootjes, van plas naar IJsselmeer, naar zee en oceaan. Telkens een stapje verder, nieuwe uitdagingen opzoeken en het avontuur aangaan. En daar ben ik nog niet klaar mee

Doet de gemiddelde AWB bezitter dat ook ?

Ik denk het niet en daar is verder ook helemaal niets mis mee. Ieder heeft zo zijn eigen plezier op het water.

Sommigen doen dat wel. Je komt ze o.a. tegen op de ZF Pinkstertrip, of delen hun avontuurlijke ondernemingen hier op het ZF. Ik vind dat prachtig en kan er stil van genieten.

Één van mijn jeugdhelden is Herman Jansen. In de Waterkampioen van Juni staat een uitgebreid interview met deze inmiddels 91 jarige solozeiler, die als eerste Nederlander een solo zeilreis om de wereld heeft volbracht. Als beginnend zeiler die in die tijd net aan het ruimer water had geproefd was ik diep onder de indruk van zijn aanpak en voorbereidingen voor die reis. En dat met een mega mooi en groot jacht daarvoor, een Pionier van wel 9 meter.

Wat mij trof in dat artikel was dat zijn zeilervaring op zee tot dat moment nog was beperkt tot een tochtje van IJmuiden naar Scheveningen. Maar Herman dacht “De zee verderop is niet anders, ik heb mij terdege voorbereid, ik kan omgaan met de sextant en heb het schip goed uitgerust”. Hij besefte wel dat het schip zich nog moest bewijzen, hetgeen ook voor hen zelf gold.

Iemand die met deze instelling hier op het ZF een draadje opent om op deze wijze een solo wereldomzeiling te starten wordt hier terstond afgeserveerd

Meer ze zijn er zeker nog. Hoe zit dat bij jou? Ben je op zoek naar dat avontuur of vind je een beetje spelevaren of een wedstrijdje om de boeien al wel best.

Wij zoeken eigenlijk altijd wel de grenzen op, om ze dan weer wat verder weg te leggen.

Mijn eerste boot was een zalmschouw, feitelijk niet meer dan een stalen roeiboot van een meter of 7 met een bbm en spriettuig.
Ideaal voor in de biesbosch, maar met een vrijboord van 30cm is de Oosterschelde toch een uitdaging.

Omdat het grotere water toch onze voorkeur heeft, een AWB (Hunter 27) gekocht.
Prima voor in zeeland, ijselmeer en de wadden. Maar misschien dat Blankeberge ook wel gaat.

Inmiddels al een aantal jaar de franse en engelse kust verkent met als hoogte punt de kanaal eilanden.

Zo best nog verder willen, maar dan ontkom je niet aan een aantal nachten achtereen doorvaren......dus die grens gaan we de komende jaren maar eens proberen te verleggen

Als AWB bezitter; beetje spelevaren en een wedstrijdje rond de boeien vind ik wel best. Voor mij geen avontuur. Beetje Noordzee. Beetje Engeland.

Ligt dat aan mijn boot? Nee. Dat ligt aan mijn "gezin".

Zonder erg veel te willen algemeniseren, zijn het in hoofdzaak de kinderlozen en uitgevlogen nesten die op avontuur (kunnen) gaan. Er gaan ook wel gezinnen, maar het aantal voorwaarden waar zo'n gezin aan moet voldoen is voor velen toch niet de realiteit.

Hier ook een AWB-bezitter, die met zijn gezin over een maand vertrekt voor een jaar zeilen op het grote water.

Het kan dus wel met kinderen en (nog lang) niet pensioengerechtigd te zijn...

Besef me wel hoeveel mazzel we hebben om dit avontuur aan te kunnen gaan.

Michel

www.tsuruopreis.nl

msas schreef :

Toevallig jullie blog zitten lezen over Zuid-Engeland afgelopen week (aangezien wij daar op vakantie willen).

Het kan idd prima met kinderen, het is maar net welke keuze je wilt maken en of je durft los te laten
Succes!

Hohoho! Ik zei niet dat het met kinderen niet kán. Ik zei dat het gezin aan bepaalde voorwarden moet voldoen. Knullige dingen als:

-Niet gescheiden
-Allen in goede gezondheid verkerend
-Voldoende middelen hebben
-Goede verstandhoudingen onderling


Niet dat ik er zelf erg mee zit hoor, maar deze "mazzelaars" kunnen soms een beetje daar aan voorbij gaan.

Als vers gescheiden co-ouder kan ik dromen wat ik wil en zo veel verhaaltjes horen van avonturiers "dat het ontbreekt aan een avontuurlijke instelling" tot ik een ons weeg, mijn leven heeft een ander pad.

Ik denk zelf niet dat het de AWB bezitter aan avontuurlijke geest ontbeert. Ik denk dat het steeds lastiger wordt je vrij te maken voor dergelijk avontuur. Werkgevers zijn minder scheutig met "sabaticals", veel huizen staan onder water, etc.

Kúnnen avonturieren is een kwestie van doorzetten en de weg vinden waar de wil is, maar je kunt er niet om heen dat er her en der ook een gelukje nodig is.

Mag een NSAYB ook meedoen.....
Ad

Not So Average Yellow Boat?

Zeilen is voor mij een avontuur. Rondje varen op een plas is leuk maar ik droom van verre kusten en langzaam leven we daar ook naar toe. Al dan niet met een AWB

Als je echt wilt, dan kan het. Mijn uitgangspunt is dat dat geldt voor zo ongeveer alles, mits je niet door natuurwetten wordt tegengehouden

Lang is mijn ultieme doel geweest om met 55 jaar op te houden met werken en de wereld rond te zeilen. Door veranderende pensioenregels en -klimaat alsmede een echtgenoot die ik daarvoor niet meekrijg, heb ik vorig jaar gedaan wat ik binnen de huidige setting van baan en gezin maximaal haalbaar vond: 3 maanden vrij genomen en op en neer naar de Azoren gevaren.
Uitdaging was zeker een component bij het ondernenem van deze reis. Maar ook vrijheid, nieuwe dingen zien, ultiem hard werken en dito relaxen.
WIl ik nu nog verder? Nou, het standpunt daarover is door deze tocht behoorlijk veranderd en genuanceerd. Ik wil zeker graag nog verder, vooal om nieuwe kusten, havens, baaitjes, zeilers etc te zien. Maar ik ben de oversteken gaan beschouwen als middel om daar te komen en niet als doel op zich. Wat daarin ook mee bepaalt is dat mijn echtgenoot graag op de plaats van bestemming mee gaat cruisen en wij zijn toch wel op elkaar gesteld
Kortom, als er weer een kans komt ga ik weer en dan vooral om nieuwe cruising grounds te ontdekken!

Het avontuur zit in avontuurlijk varen. Het type boot doet er niet toe.

Avontuurlijk varen is daar varen waar je nog nooit gevaren hebt.
Zeilen (vrijheid) op de IJssel en de Vecht, tentje op zetten, vis vangen, fileren en bakken gaf meer avontuur dan de reizen naar Denemarken en Zweden.(HR34)

Met de Shrimper voor het eerst naar de Cocksdorp maakte meer indruk dan met de Ovni op de vlakte van Oosterbierum.

De kans op avontuurlijk varen is wellicht het grootst met een kleine boot. Maar zoals boven al geschreven ... als er kindertjes komen is dat avontuurlijke tijdelijk allemaal iets minder (doordat je dus een te grote boot koopt)

ErikSnel schreef :
Dat zeggen inderdaad de mensen die het lukt. Wel lastig voor te stellen voor mensen met bijv. een zwaar gehandicapt kind of die zelf aan de dialyse zitten natuurlijk...

Eens, het type boot doet er niet toe. Ik kan het nergens op staven en het is ook zomaar een gevoel, maar zou het kunnen zijn dat de gemiddelde niet AWB bezitter avontuurlijker is ingesteld.

Yellow Boat schreef : Nee. Eerst wit verven!

boarderbas schreef :
Als je echt wilt, dan kan het. Mijn uitgangspunt is dat dat geldt voor zo ongeveer alles, mits je niet door natuurwetten wordt tegengehouden


Zie drikgedrukte letters. dat is denk ik ook een "natuurwet"... die je tegen kan houden.

Alles is een "keuze" (even los van het feit of het een goede of een slechte keuze is)als gescheiden vader kun je dit ook doen... echter elke keuze heeft consequenties en ben je bereid om de consequensies te accepteren?

'De wereld is rond' is wat dat betreft een erg leuk boek. Vertrekken vanuit een uitkeringssituatie, met een heel bescheiden budget en een soms werkende motor.

Maar ja, als je met niemand rekening hoeft te houden is het allicht een stuk makkelijker. Een vaste baan beperkt veel vrijheden natuurlijk ook en een ondernemer zal ook niet altijd zomaar maanden van z'n klanten wegblijven. Wat dat betreft snap ik Bas ik heel goed.

Anderzijds zijn er ook genoeg stellen met kleine kindjes die het ruime sop kiezen voor langere tijd. Ik bevind me in de luxe positie dat ik met 36 jaar wel een kind heb maar die is al bijna het huis uit. Nou nog een iets grotere boot, spaarpotje en we kunnen weg.

boarderbas schreef :
Erik heeft gelijk.

Heel het leven bestaat uit keuzes. Of je nu 3 hoog achter op een flatje woont met een mooi zeewaardig jacht in de haven of gebukt gaat onder een hoge hypotheek en nog niet een bootje op marktplaats kunt scoren.

Zo ook voor privé omstandigheden. De komst van kinderen, al dan niet gezond, kan een flinke wending geven, ook dat zijn dingen die je overkomt en waarbij keuzes door de één anders worden ingevult dan door de ander.

Kortom, er kunnen altijd redenen of uitvluchten zijn om iets wel of niet te doen. Blijft over de wil en die is hier m.i. alles bepalend.

Zo egoïstisch kan ik niet redeneren. Sorry. Het heeft namelijk ook consequenties voor anderen.

boarderbas schreef :
Natuurlijk Bas, er zijn omstandigheden die het echt moeilijk maken. Maar kijk bijvoorbeeld naar Thierry Schmitter die zichzelf rondrijdt in een rolstoel, maar wel een paralympische zeilcarriere heeft en (hoorde ik laatst) zelfs aan kitesurfing doet.

En even wat minder vergaand: wij gingen vroeger standaard op fietsvakantie, lange tochten met volle bepakking. Toen we kinderen kregen was de verwachting rondom ons: nu gaan jullie zeker andere vakanties doen. Nou, niet dus! Wij hebben al onze kinderen vanaf heel vroeg mee op de fiets gehad, zelfs als baby. En ja, de lengte van de tochten was aangepast, omdat het voor jonge kinderen minder leuk is om 6 uur op de fiets door te brengen. Maar de vakanties gingen gewoon door.

Het is niet zwart wit Bas. Compromissen bestaan er ook, zowel in je eigen doelstellingen als in relatie tot anderen.

Laura Dekkers - Kind van gescheiden ouders.
Maar dat gaat mij te ver.

In ons geval schilderen we onze 25ft AWB grijs en gaan we stukje bij beetje steeds verder kijken wat haalbaar is. Ik denk dat daar zeker wel een stukje avontuur bij zit, hoewel wij niet voor extremen gaan. Ik zou het liever de ultieme vrijheid willen noemen.
Engelse Oost en Zuidkust gaan we verkennen en hopelijk vinden we ook nog eens tijd voor Denemarken.

Mijn droom is ooit nog een keer een achtje rondom Engeland via het Caladonian Canal en Ierland te varen. Ierland niet eens perse maar wel het eiland Isley aan een grondige verkenning te onderwerpen.
Nog mooier lijkt het mij om ooit eens zo'n Noorse fjord in te zeilen met van die onmetelijke steile en hoge bergwanden.

We doen hard ons best om ervaring op te doen en deze grenzen zo snel mogelijk te verleggen en als het meezit vinden we de tijd om deze dingen allemaal te doen.

Geen wereldreis voor ons hoewel al kusthoppend via Marokko naar Turkije en de Krim mij ook wel een mooie reis lijkt zodra we gepensioneerd zijn.
Ben alleen bang dat dit laatste fantasietje niets gaat worden met dat oorlogszuchtige volk rondom de Middellandse Zee.

zee zeilen is sowieso helemaal niet leuk.
Okay, er zijn drie a vier dagen per jaar waarin het inderdaad leuk is om te doen.

roozeboos schreef :
Wat zeg je nou...

roozeboos schreef :
We hebben er de mond van vol maar als het eenmaal zo ver is willen we ook zo snel mogelijk op de bestemming komen

Noballast schreef :
We weten tenslotte wat de beloning is van zo'n lange overtocht

Avontuur ?

Steeds meer begin ik te ontdekken dat er op zeil gebied niet veel mooier is dan in de avondzon opkruisen naar een mooie beschutte ankerplek. Bijvoorbeeld op de wadden. Of zoals laatst richting Edinburgh waar een schitterende regenboog ons verwelkomde. Echt veel beter wordt het niet hoe ver je het ook zoekt. De figuurlijke pot goud ligt echt onder de regenboog. Of ik heb nog niet ver genoeg gezocht. Dat kan ook.