Onderwerp: Een mast voor Fram.

Ik ben toe aan een nieuwe fase in de bouw van mijn trimaran Fram. Na de tewaterlating is het bouwtempo aanzienlijk ingestort. Een boot bouwen is ook veel leuker dan een boot afwerken maar de echte reden was dat ik er eigenlijk wel een beetje genoeg van had. Een bouwdipje dus, dat is al wel vaker voorgekomen. Maar nu duurt die wat langer. De druk is eraf, Fram drijft in haar ligplaats achter ons huis en ineens is er tijd voor andere en vooral meer sociale activiteiten. Iets wat de laatste jaren door mij nogal verwaarloosd is.

Ik heb mij voorgenomen medio 2020 een mast op de boot te hebben staan. Een draaibare vleugelmast wel te verstaan.

Een aluminium mast in het door mij gewenste profiel en vergelijkbaar met het Sparcraft F590C profiel heb ik niet kunnen vinden. De importeur van Sparcraft verzekerd mij dat het F590C wingmast profiel in aluminium niet meer leverbaar is (tenzij ik een paar duizend kilo laat extruderen). Daarom ben ik met tegenzin mij gaan richten op een kant en klare carbon mast. Het plan om deze zelf te gaan bouwen heb ik nu definitief laten varen. Misschien ooit nog eens maar voor nu te veel tijd en werk.



Via tips op dit forum en bezoek aan enkele masten fabrikanten op de Metz beurs laat ik enkele offertes maken. Met Pauger kom ik het verst maar juist als ik een bezoek wil plannen aan hun productie locatie in Hongarije om de deal af te ronden krijg ik een berichtje uit Frankrijk. Ik kan een aluminium mast overnemen van een Franse F40 catamaran. Het blijkt een vleugelmast van Marechall te zijn. De F40 cat waar die vanaf komt, de voorste boot in bovenstaande foto, wordt nl. omgebouwd tot circusattractie. De verkoopster (Anne) blijkt een trapeze acrobate te zijn. Er is behalve een kajuit ook een hele stellage op de F40 gebouwd om haar trapeze kunsten te kunnen vertonen. Reden waarom deze mast nu overcompleet is.

Op onze zeiltochten in het verleden zijn we in Frankrijk wel de Formula 40 multihulls tegen gekomen. Toen waren die buitenaardse zeilmachines nog een ver van mijn bed show die met rubberbootjes de zee op werden geduwd en onwaarschijnlijk snelheden produceerden. De Formula 40 Class is eind jaren tachtig ontstaan uit de wens om voor minder kosten toch de sensatie van de maxi multihulls te kunnen bieden. De box rule was simpel, een lengte tussen 35 en 40 voet, een minimum gewicht van 1800kg, maximum zeiloppervlak van 90m2 en een aluminium mast. Dit om de kosten laag te houden en dure exotische toepassingen te vermijden.



De mast is 20,19m lang, ik heb echter maar 16,65m nodig. Zo op de foto’s te zien die Anne mij gestuurd heeft lijkt dit stuk precies geschikt voor mijn boot en komt vrijwel overeen met het mastontwerp van Farrier, de ontwerper van mijn boot. De top kan afgezaagd worden net onder het beslag van hoofdwant en voorstag waar ik verder toch niets aan heb. Het enkel stel zalingen zit precies op de hoogte van de bovenste zaling in mijn mast ontwerp. Ik heb echter een dubbel stel zalingen nodig omdat het richtend moment van mijn boot hoger is dan dat van de F40 cat en de mast dus meer ondersteunt moet worden. De wanddikte is 4mm. en met een schatting van de omtrek reken ik uit dat dit kwa gewicht binnen de specs (min. 7,9 – 8,9 kg/m1) van Farrier zou moeten zitten. Met de vereiste traagheidsmomenten zitten het iig meer dan snor.

Het lijkt allemaal te kunnen gaan kloppen en ik kom tot overeenstemming met Anne. Budgettair toch een buitenkansje dat ik niet kan laten gaan. Overigens niet na de nodige ruggespraak, advies en rekenwerk van Erik de Jong.

Mooi hè zo’n forum waardoor gespecialiseerde kennis zo dichtbij is. Dat gezegd hebbende, ik kan een aardig potje meepraten over bootjes en composiet bouw e.d. maar dit mastproject ligt toch wel behoorlijk buiten mijn comfort zone.

Dit draadje gaat de bouw van de mast volgen en daarbij hoop ik op verdere deskundige input daar waar ik het niet meer weet.

Mooi \no\ballast.
Ik ga dit wederom volgen.

Wat gaaf zeg!
Er ontstaan allerlei vragen bij mij.
Marechall is de bouwer, zijn er nog onderdelen voor die mast/ dat profiel te krijgen? Zo niet, ga je dan beslag zoals zaling basissen, anker platen etc. zelf machineren of dat laten doen? Ga je de bijbehorende zalingen hergebruiken?
Hoe zit het eigenlijk met de voorstag bevestiging op een draaibare mast?

Sorry voor het spervuur aan vragen maar ik vind dit super interessant! Bedankt voor het delen in ieder geval. Ik zal het op de voet volgen.



Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Goed te lezen dat je weer een fase verder kan.

MrP schreef :
Ja leuk, je hebt dezelfde vragen die ik mijzelf ook al heb gesteld. Ik hoop ze hier één voor één te kunnen gaan tackelen. Één ding weet ik wel zeker, de mast is oud en er is niets meer voor te krijgen.

We verwachten natuurlijk wel een paar prachtige zalingen van carbon op dit mastje
Je moet niet denken dat we met minder genoegen nemen en dat je op je lauweren kunt rusten!

Ik word hier blij van!
Ook hulde aan Erik de Jong dat hij zich heeft ingezet voor het berekenen!

holtere schreef :
Ja! Van die kromme dingen, die zijn echt mooi. Vond je dat argument van ouderdom en geen onderdelen kunnen krijgen trouwens niet iets om naar zo'n mooie Carbon mast te nijgen? En het besparen van gewicht natuurlijk. Maar dat het budget belangrijk is snap ik ook.



Gepost met de officiële Zeilersforum-app

holtere schreef :
Ik heb gezien dat jij van die mooie foils kunt maken.
Een zaling is niet heel anders, iets meer materiaal op de leading en trailing edge. Heb ik nog wel liggen

wanneer is het hoogste hoogtepunt gepland?

helmsman 38 schreef :
Vanavond weer hoop ik

wipje op 16.65m1?

helmsman 38 schreef :
Nog iets hoger, ik schat rond de 19m met alles erop en eraan.

MrP schreef :
Ja dat was wel het oorspronkelijke plan maar 50K besparing is nog iets aantrekkelijker. Ouderdom doet mij niets behalve wat extra werk om het netjes te krijgen. Het is wel het eerste tweedehandsje op deze boot.

Is verven/coaten/anodiseren een optie mocht het al nodig zijn?
Paar gaatjes dichtlassen misschien?

holtere schreef :
Ja dat is nodig. Ik denk nu aan stralen, primeren en aflakken.

Joost kan dompelen.
Even een stukje haven afzetten

nos.nl/artikel/2042816-onderdo...rfjasje-op-maat.html

zit nog even te denken wat er dan op moet komen

Transport.

Die F40 cats werden destijds in een zeecontainer van wedstrijd naar wedstrijd vervoert, waardoor de mast dus deelbaar moest zijn. De mast is dus in twee delen en dat is alweer een meevaller. Met een gehuurde aanhanger (schamelwagen 10m. lang incl. dissel) kan ik de mast dus zelf ophalen, 1300km. verderop in de buurt van Sète, Zuid Frankrijk

Helaas gooit Covid-19 roet in het eten en moet ik het ophalen van de mast een paar maanden uitstellen. Tussentijds papieren regelen t.b.v. noodzakelijk bezoek lukt niet. Eindelijk wordt duidelijk dat we na 15 Juni weer naar Frankrijk kunnen reizen. Ik reserveer de aanhanger bij de verhuurder in Lelystad en maak een afspraak om in het weekend van 20 Juni naar Zuid Frankrijk af te reizen.

Joost (Sunday) heb ik met mijn enthousiasme aangestoken en biedt aan om mee te gaan. Dat laat ik mij geen twee keer zeggen en we spreken af er een leuk weekend van te maken. Slaapzakken mee want Anne heeft aangegeven dat we bij haar op de werf kunnen slapen. Het kan niet mooier.

Donderdagmiddag ga ik de aanhanger ophalen, tjeemig wat een joekel. Ik kan aan het eind van ons doodlopende straatje rond de parkeerplaats maar net keren. Dit ding snijdt de bochten enorm af. Het lukt maar net. Ik verzamel nog wat stophout, smeer voldoende bammetjes voor een paar dagen en vul de koelbox achter in de auto met fris, water en Corona. Die gaat vannacht eerst nog aan de 220V alvorens de 12V uit de auto dat gaat overnemen. Die moet dat inmiddels makkelijk aankunnen, want ....

... ik heb de koelbox die donderdagmiddag slechts kortstondig op 12V getest maar daarna bleek de auto niet meer te kunnen starten. Kennelijk is de accu gaar. Mag ook wel eens na 9 jaar trouwe dienst. Met hulp van buurmans auto en een paar kabels krijg ik de auto weer aan de praat en rij nog snel voor sluitingstijd naar de Volvo dealer die er een veels te dure nieuwe accu in zet. Nou ja, dat moet maar even. De koude drankjes onderweg zijn iig weer veilig gesteld.

Vrijdagochtend 5 uur komt Joost. Om zijn auto bij ons op de oprit te kunnen parkeren moet ik het spul een stukje in de straat verplaatsen. Iedereen slaapt nog dus ik ga niemand in de weg staan. Het lukt maar moeilijk. De aanhanger blijkt de eerste meters een andere koers te rijden dan de auto en blijft met het rek achter een boom steken.

Nou heb ik eerder ook wel eens met een schamelwagen gereden en weet dat daarmee achteruit rijden zo zijn geheimen kent die ik nog steeds niet heb kunnen doorgronden. Wat een gemartel om vrij van die boom te komen. Het lukt uiteindelijk en ik besluit een eindje rechtdoor te rijden om herhaling te voorkomen en hem in het smalle straatje recht achter de auto te houden. Teruglopend zie ik het kapot getrokken 220V snoer liggen. Vergeten, die zat nog aan de koelbox. Ha, dat begint al goed en uiteraard is in huis de stop doorgeslagen. Dat kan ik zo niet laten liggen en pruts er een kroonsteentje aan. Stroom erop en pats weer de zekering door. Ai, het kroonsteentje zit aan het verkeerde losse eind, dat wat nog op straat ligt.

Er zit kennelijk toch een zekere spanning in mij.

Die is gauw verdwenen als Joost zijn auto heeft geparkeerd en we na een kopje koffie onderweg zijn naar Sète in Zuid Frankrijk. We zijn goed voorbereid met de nodige versnaperingen aan boord, kampeerstoelen en een tafeltje om onderweg ergens de bermtoerist te kunnen uithangen en een goed humeur.



Na een paar uur rijden de eerste stop. De koffiekan is nog heet, Joost prefereert om te blijven staan maar het tafeltje gaat wel naar buiten. Geheel overbodig eigenlijk want we gebruiken de dissel om de koffie op te zetten. Bij het wegrijden vergeet ik het tafeltje dus en dat wordt door de aanhanger vakkundig verfrommeld. Toch nog niet geheel ontspannen dus …

Even later bij een benzinepomp verkijkt de bijrijdster van een camper zich in de lengte en breedte van ons transport. Terwijl ik wegrijdt doet zij haar deur open en drukt die tegen onze al rijdende aanhanger aan. De deur van de camper nekt de verkeerde kant op en de boel zit muurvast. Zo sneu voor die mensen en hun vakantie is naar de maan. Er is geen discussie over de schuldvraag en de campers verontschuldigen zich voor het gebeuren. Nou ja, voor ons niet erg maar voor hun wel heel erg sneu. Wij hebben geen schade en als de camper zich iets naar links verplaatst kunnen wij weer verder. Het lijkt een rit met hindernissen te worden, maar dat valt gelukkig mee en verloopt verder zonder bijzonderheden en vooral met ruime buitenbochten.



Net voor negenen ‘s-avonds parkeren we aan het begin van het doodlopende straatje waar de werf zou moeten zijn en gaan verder lopend op onderzoek uit. Het straatje heet heel toepasselijk “Rue des Trimarans”. Het adres is niet helemaal duidelijk maar een telefoontje brengt uitkomst en Anne (de verkoopster) komt ons al tegemoet lopen. Tegelijk speur ik de omgeving af om te zien hoe in hemelsnaam en zonder achteruit te hoeven steken we hier weer weg komen. Nou ja, dat is voor morgen.



Na een kennismaking, snelle inspectie van de koopwaar en een koude Corona zoeken we de slaapzak op in het woonvertrek van “l’architecte”, de constructeur van de verbouwing van haar F40 cat. Het uitzicht de volgende morgen is “Méditerranée” met op de voorgrond de voormalige en nu rode F40 voorzien van ronde kajuit en trapeze. Aan de overkant van het "Étang de Thau" ligt Sète.



Zaterdagochtend maak ik een ronde in de omgeving met zeer inspirerende werfjes waar allerlei dromen worden waargemaakt. Ik neem mij voor hier vanmiddag met Joost terug te komen. Mijn zorgen nu zijn hoe onze combinatie weer de goede richting op te krijgen. Ik zoek in feite naar genoeg ruimte voor de grote draaicircel die ik nodig heb om de boel te keren.

Achter de laatste bocht blijkt een botenhelling te zijn met parkeerruimte waar op dit vroege uur nog geen geparkeerde auto’s staan. Dat moet lukken. Snel haal ik de auto op, draai de combinatie weer de goede kant van de straat op en parkeer vlak voor het hek waarachter de mast ligt.

Joost komt aangelopen en is verrast dat de combinatie weer de goede kant op staat. Ik vertel hem dat ik met de aanhanger achteruit het bochtje ben om gereden. Even zonder pottenkijkers weet je wel. Immers, oefening baart kunst.

Ik zie aan zijn gezicht dat hij mij niet gelooft …






12 uur in de middag is de boel opgeladen en vast gesjord. Het meegebrachte stophout bewijst goede diensten en halverwege de kar maken we nog een ondersteuningsconstructie om doorbuiging en eventueel vibratie te voorkomen. Met vooruitziende blik had ik daarvoor zaag, boortjes, schroeftol en schroeven meegenomen en thuis al een dwarsbalk aangebracht tussen de opstaande schotten van de aanhanger. Het vele touwwerk dat ik had meegebracht, teveel maar onder het mom baadt het niet schaadt het niet, vindt vrijwel volledig zijn plek in de vele sjorringen en spandraden. Dat geeft vertrouwen.



Na een rondleiding op het werfje, wat sightseeing in Sète, een zoektocht naar een rood gestreept bord voor uitstekende lading, een dineetje in een plaatselijk restaurant waar ze kennelijk nog nooit van Covid-19 hebben gehoord en een koude Corona nemen we afscheid van Anne. Morgenochtend (Zondag) vertrekken we weer voor de 1300km. rit naar huis.

Aanvankelijk dacht ik dat de twee delen van de mast ca. 10m. lang zouden zijn. Perfect passend voor de aanhanger dus. Het blijkt echter een stuk van ca. 9m. en een stuk van ruim 11,5m. te zijn. Mede door enkele reacties op dit forum zijn we toch wat ongerust geraakt over het al of niet nodig hebben van een rood gestreept bord i.v.m. de uitstekende lading.
Vanaf een meter uitstekend heb je zo’n bord nodig. We hebben het echter niet kunnen vinden. De toch best uitgebreide automaterialen zaak had het niet en wist ook niet waar zo’n bord wel te krijgen was. We besluiten daarom eensluidend dat de mast slechts 99,5 cm aan de achterzijde uitsteekt. Het idee om er een geel hesje aan vast te binden verwerpen we meteen weer. Dat vraagt alleen maar om aandacht. Aan de voorzijde mag de mast niet voor de dissel uitsteken. Kijkend door de zijkant van mijn variofocus bril klopt ook dat precies.



Joost zei nog dat we op de heenweg geen politie hebben gezien. Daar hadden we ook geen oog voor, nu wel. De twee motoragenten langs de kant van de tolweg komen ons niet achterna. Het was dus een goed idee om er geen hesje aan te knopen. Vlak voor negenen zondagavond zijn we weer thuis en ligt de mast in het gangpad naar de tuin. Operatie transport geslaagd.

Goed verhaal weer, leerzaam om te gaan volgen.

(Zet je wel iets voor de masten, je wil niet dat er iemand overheen rijd)

Kockie, je hoeft niet alles mee te quoten hoor

Gaaf ritje. Mooi hoor, maar wel een groot profiel. Dat niet wel tegen een stootje kunnen lijkt mij. Het wordt vast een indrukwekkende mast voor een indrukwekkende boot:-)

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

The saga continues! Veel succes en plezier met deze mooie fase.

Operatie Haal die Paal! Mooi verhaal, succes met het vervolg.

Hurley Ruud schreef :
Idd dit hoeft niet. Ik zal proberen het bericht te verwijderen.