Je hoor dit soort dingen natuurlijk te engineeren; je gaat niet lukraak tyrapjes zetten onder het motto “baat het niet dan schaadt het niet”! En bij draaiende schroefas is de kans dat een tyrapje breekt natuurlijk groot: draaiende as wordt met kracht naar achteren getrokken.
Dus: uit een RAM assessment schat je de kans en gevolgen van verlies schroefas in. Daar is tie weer:
Voor de kust en IJsselmeerzeilers zou ik het risico op 2B schatten. Niets aan de hand dus voor 99% van ZF.
Voor de wereldreizigers echter waar hulp ver weg is zou ik het risico op 4B schatten: onacceptabel dus!
Om van “as low as reasonably practicable” te spreken dienen we 4B terug te brengen tot in het groene gebeid. Dat kan door de gevolgen van het incident te beperken en/of de kans op het incident te beperken.
Een betere klemkoppeling verkleint de kans op de oorzaak van dit incident natuurlijk, echter we gaan geen nieuwe motor kopen.
Het wordt dus een beveiliging om een reeds losgeschoten schroefas binnenboord te houden.
De vereiste risk reductie factor is 100: voor ALARP moet de likelyhood van 10^-4 immers teruggebracht worden naar 10^-6
Maar kan het tyrapje dat wel? Het moet een betrouwbaarheid van 99% hebben want mag maar eens per 100 keer falen! Is het betrouwbaar genoeg om te functioneren wanneer het moet? Hoe weten we dat? Wat is de kans van “faillure on demand” van het tyrapje?