Onderwerp: Wat was jouw spannendste vaarmoment van 2013?

Tien-10 schreef :
Zo'n gijp was ook mijn spannendste moment dit jaar
Eastbourne -Dover vertrokken in mooi weer 4 bfr.Na twee uur steeds hardere wind en dan plots mist er bij.Voeren al een tijd naast een hallberg rassy en op 5nm van dover was het zicht nog max 100m.Net voor Dover een klapgijp(6bfr) waardoor mijn grootzeil dyneemaval de mantel deed breken in mijn stopper.Gevolg was dat mijn grootzeil een paar meter zakte,de stuurautomaat het niet kon bijhouden en mijn vriendin in paniek dienst weigerde .En dat in dikke mist.
Na wat op peppende praat deed mijn vriendin het weer en grootzeil op de kern terug kunnen hijsen en vastankeren aan een st lier.Inmiddels zaten we vlak aan de haveningang west in dover zag ik op de laptop.Al zeilend de haven in want het spookte daar wel.Achteraf wel een leuke babbel met andere zeilers die er ook door overvallen waren en droog opmerkte "dit hebben we weer overleeft"

Tien-10 schreef :
Ik was even vergeten dat 2013 nog niet om was...

Een Chinees was best wel spannend, bij nader inzien.

Enige jammere is dat de GoPro uitstond

Onze eerste poging om over te steken naar Engeland met onze 22 voeter. Na een paar prachtige zeildagen met een mooie 4 bft langs de Belgische kust, vertrokken we vroeg vanuit Nieuwpoort om naar Ramsgate te zeilen.

Buiten de havenpieren bleek al snel dat we met ander weer (zoals voorspeld overigens) te maken hadden. een dikke 5 bft, flinke kuilen en...Mist. Niet echt ideaal voor een eerste oversteek. Toch besloten door te gaan tot in ieder geval het verkeersscheidingsstelsel. De mist klaarde echter ook na 3,5 uur zeilen nog steeds niet op, en de wind wakkerde aan tot een 6bft( gelukkig halfwindse koers). De Kapteinse gaf aan het liefst weer te willen omkeren naar Nieuwpoort, en omdat ondergetekende een muiterij op volle zee niet zag zitten( en het natuurlijk met haar eens was, het zicht was nog steeds erg slecht!)toch maar omgedraaid. Na nog eens 4 uur zeilen de lijntjes weer vast in de haven notabene op dezelfde ligplaats alwaar we 8 uur terug waren vertrokken!

Wel weer een super ervaring rijker en goed om ervaren te hebben dat ons scheepje(oceaan 22) best een zeetje en wat wind kan hebben!.

Verder weer een top zeilseizoen gehad met prachtig weer, veel leuke tripjes en wedstrijdjes.

Mag van mij volgend seizen zo herhaald worden!

Rustig jaartje dus

Ik zie geen boeggolf, maar zelfs als hij stil lag is het eng dichtbij

ligt toch voor anker, gezien de ketting?

roozeboos schreef :
Inderdaad, en ik lag te slapen. Is gemaakt tijdens pinkster overtocht. Dankzij de strakke stuur kunsten van Sons/ Palomine "netjes" gepasseerd. Maar door de drift werd het toch spannend (van wat ik heb horen zeggen )
Maar goed dat ik niet door het raampje keek, je zou ter plekke een hart verzakking krijgen denk ik.

delaat72 schreef :
Zoiets: www.dumpert.nl/mediabase/65690...worden_slaapkop.html

delaat72 schreef :
Was inderdaad wel errreg dichtbij en je mag blij zijn dat hij niet net zijn anker begon in te halen want dan was je zeker direct wakker geworden.

Overigens is zo'n verzameling geankerde schepen op sommige plekken heel normaal.
Vaak liggen ze daar dagen , weken of zelfs jaren voor anker maar op andere plaatsen alleen om op het juiste tij te wachten zoals voor de Jade-, Weser- en Elbemonding in de Duitse Bocht.
En daar zou ik er toch wat verder vanaf blijven want soms vertrekken ze heel onverwachts (voor jou dan)!
Ad

roozeboos schreef :
Ik dacht wat een rare achterstag.

Lady Elsa schreef :
Afgelopen zaterdag tijdens de Coldhanded weer eentje geproduceerd?
Goed gevaren trouwens!

d32 gebruiker schreef :

roozeboos schreef :
Het was helemaal niet de bedoeling om zo dicht langs het schip dat voor anker lag te gaan, maar de stroom zette ons steeds dichter op die ankerketting. Overigens was er natuurlijk een plan B voor het geval dat we het niet haalden. Duidelijk een gevalletje het ken net

De schipper had het niet in de gaten gelukkig

Palomine schreef :
Kijk , dat is nou een typisch geval waar AIS weegave op een plotter een enorme hulp is.
Daar wordt , als je de richtingvectoren aan zet ( dat zijn per definitie nl. de grondkoers en snelheid) , vanzelf ook de stroming en stroomrichting meegenomen.
Dan zie je zoiets al ver van tevoren aankomen.
Ad

Yellow Boat schreef :
Ach Ad, laten we het niet overdrijven Zo ingewikkeld en gevaarlijk was de situatie niet en een plotter was niet aan boord, en om die voor dit soort situaties aan te schaffen? Lijkt me van niet.
AIS was wel aan boord, op de onvolprezen Standard Horizon marifoon, ik moet zeggen dat we daar veel plezier van hebben gehad. Je steekt toch met een rustiger gevoel in het donker de shipping lanes over.

Maar goed zullen we het weer over andere spannende vaarmomenten hebben?

Nou vooruit dan...

Enige tijd geleden wilde ik weer eens een wedstrijdje meepikken op zee, met mijn (strand) catamaran. Ik had al weer tijden op het Veerse meer rondgevaren en wilde graag weer eens op de woelige baren.

Ik zeil normaal solo maar dit zou de eerste keer in jaren zijn dat ik weer eens op zee zeilde. Er stond een stevige wind dus pakte ik de uitnodiging om eens op een endere boot te bemannen graag aan.

De voorbereidingen verliepen spoedig en de schipper en ik hadden op het water alvast tijd om aan elkaar te wennen, in mijn geval komt daar nog bij dat ik ook aan de boot moest wennen. Helaas bleek er e.e.a. mis te zijn aan de trapeze waardoor we terug naar de kant moesten voor enkele nieuwe lijnen. Er was niet veel tijd over om de trapeze lijntjes precies op maat te krijgen dus deden we het er maar mee. Al met al waren we nog net op tijd voor de start.

Eenmaal gestart liep de boot niet al te snel, we hadden behoorlijk last van de golven en ik hing veel te laag waardoor ik regelmatig met mijn (logge) lijf door de golven ploegde. Ik kan je vertellen, dat zeilt echt niet snel! Ik heb nog nooit zo letterijk aan den lijve "voor anker gelegen" als toen!

Het kwam neer op een race naar de bovenboei tegen de fanatieke zonen van de schipper op hun recent opgeknapte Hobie 16 met spi. Uiteraard was ons er alles aan gelegen om de jongens aan de wind te verslaan (we hadden zelf geen spi op deze boot). We lagen over bakboord en de schipper draaide ze bij de bovenboei een meesterlijke loer. Wij rondde de boei uit de overstag vlak voor de jongens "binnen de cirkel" lagen.

Maar ja, nu kwam het gevecht om voor de wind ons verlies te beperken. Het was duidelijk dat de schipper zo ver mogelijk wilde doorvaren om af te kruisen en niet onnodig gijpen. Verbeten zochten we naar de beste trim. Uit mijn ooghoek hield ik een jacht in de gaten dat redelijk stuurboordswal hield in de vaargeul die wij inmiddels aan het afkruisen waren. We konder er voor of achter langs maar zouden daarvoor wel van onze ideale lijn moeten afwijken. Ik riep voor de zekerheid "Jacht!" en knikte met mijn hoofd in de richting van een mooie blauwe zeilboot op zo'n 50 meter.

Toen ik de schrik reactie in het gezicht van de schipper zag wist ik dat het goed fout ging... Een echte wedstrijdzeiler zeilt erg graag de juiste lijnen. Dus zonder waarschuwing gijpen. "Dat was een gijp!" roep ik dan zelf maar enigszins overbodig. Geen probleem verder, gijpen op een snel varende cat is op zich een eitje omdat je gedurende de gijp de wind behoorlijk dood vaart.

Ik sprong als een speer naar de andere kant (nou ja, in mijn geval meer als een discus wellicht) en ging in de trapeze staan. Maar de aanblik van de dwarsscheepse Hobie van de jongens op 10 meter afstand vond ik toch wel het toppunt. Ze deden hun stinkende best om te ontsnappen aan hun aanstormende pa met zijn fanatieke bemanning. Toch bleken ze kansloos. Bijna was het gelukt om hun boot te ontwijken. Vanuit mijn ideale uitzicht punt in de trapeze zag ik hoe onze boeg hun achterschip besteeg. Mijn maag draaide om bij het gekras dat hun roerbeslag maakte tegen de onderzijde van onze lij-romp. Gelukkig was de stuurman slim genoeg om de helmstokverlenger gelijk los te laten zodat die ook betrekkelijk ongehinderd onder onze boot door kwam.
Ons roer klapte op toen ze er aan de andere kant weer onderuit kwamen.

Tot zo ver de wedstrijd. We orienteerde ons weer even op het water en probeerde bij ze te komen om te zien of ze het wel gingen redden. Alles leek ok, maar ze haalden wel hun spi binnen en vertrokken naar de kant. Wij er achteraan. De enige schade bij de jongens was hun net gerepareerde roer, en wat krassen waar onze boot over hun lage achterschip heen was gevaren. Onze boot had slechts enkele krassen, het betrof namelijk een nogal zwaar verstevigde ex-lesboot.
Ze hadden geen zin om verder nog te varen die dag, en ik kan het me goed voorstellen! Ik denk dat stuurman Pa zijn verdere leven op elk familie feest dit verhaal om zijn oren zal krijgen.

Al met al kwamen we gelukkig allemaal met de schrik vrij die dag, maar het had makkelijk veel erger kunnen aflopen. IK hou van cats vanwege de spanning en snelheid, maar dit is voor mij toch wel iets te veel van het goede!

We hadden neit echt door dat de wind was tegenomen, op zee in het diepe water viel dat niet zo op.
pas toen we in de boeienlijn kwamen om voor de wind langs de boeien naar binne te gaan werden wij ons bewust van de achtbaan die we binnen voeren.
op dat moment was er voor mijn gevoel geen terugweg meer.
ik heb dus veel geleerd en zal nooit meer onder die omstandigheden daar binnen varen.
maar even voorbij de toren was de zee alweer rustig, het was puur het moment van diep naar ondiep, samenkomen van stromingen en dan ook nog stroom tegen wind.

ik zal het nooit meer doen, dat is zeker.

groetjes,

Dirk