Wat zeker is, is dat we te maken hebben met een nieuw virus in een menselijke populatie waarvan we alle ins en outs nog niet kennen. Zoals gisteravond op televisie mooi werd gezegd, pas over 5 tot 10 jaar kunnen we zeggen of we het allemaal nu wel goed hebben gedaan. Om met de streektaal te duiden, achteraf is het eenvoudig om de koe in de kont te kijken
Er zullen nu ongetwijfeld maatregelen genomen worden die achteraf niet nodig bleken, er zullen ongetwijfeld straks fouten naar boven komen die nu gemaakt worden. Dat heet ervaring opbouwen, maar voor nu moeten er beslissingen genomen worden op basis van de gegevens die nu bekend zijn. En als er een bepaalde onzekerheid bestaat kan je maar beter het zekere voor het onzekere nemen. En dat is lastig, zeker met de moderne media en sociale media waarin zo ontzettend veel verschillende meningen verkondigd worden. Wat dat betreft had Brussel zich ook eens kunnen laten gelden, ipv zich druk te maken over hoe krom een komkommer mag zijn zou het goed zijn geweest om 1 Europees beleid te maken. Maar het schiet nu tekort.
Wat betreft 1 tot 2 jaar, dat is een algemene geldende regel bij heel veel nieuwe introducties van ziekten. Twee voorbeelden vanuit de diergeneeskunde, maar dat gaat ook op voor humaan, dynamiek is uiteindelijk gelijk.
1. Blue tongue is een schapenziekte die onder schapen voorkomt. In Nederland kwam dit 10 jaar geleden on de schapen, in het eerste jaar veel problemen ermee, in het tweede jaar nog nauwelijks problemen en nu is het endemisch in Nederland met weinig tot geen problemen.
2. Schmallenberg virus, een aandoening bij met name koeien en ook in mindere mate schapen. Dit virus kwam zo'n 6 jaar geleden in Nederland binnen, wederom eerste jaar veel problemen, tweede jaar al veel minder problemen en nu nog sporadisch.
Les die je hier uit kan trekken, uiteindelijk ontstaat er een situatie van evenwicht tussen immuniteit van de populatie en het virus en dat geldt voor heel veel ziekten. Dus wat dat betreft is die 2 jaar niet vreemd, alleen de vraag zal zijn in hoeverre er beperkende maatregelen nodig zijn. Testen is wel cruciaal om de situatie goed in kaart te krijgen en te houden, opbouw van immuniteit op welke wijze dan ook is stap twee.