Andreaquila schreef :
ik vind het wel goed, al die plannen om het deltawater weer wat meer te krijgen zoals het ooit was. In sommige aspecten zijn de deltawerken naast een zegen (voor de veiligheid) ook een ramp (voor de natuur). Ik kan me nog goed herinneren dat het volkerak open was, en dat je door een prachtig getijdengebied van Goes naar de Volkeraksluis kon zeilen, met stroom, schorren aan beide zijden. Er zijn nu plannen, maar het duurt allemaal wel veel te lang. Kiesbesluit gaat nu eindelijk komen, de Grevelingen duurt nog jaren, en het Volkerak? Daar is nog geen oplossing voor (oplossing wel, maar geld niet). Maar goed, de richting is goed... en geduld is een schone zaak.
Ja, de tijd dat het Volkerak en de Oosterschelde nog één doorgaand stuk water waren heb ik ook nog meegemaakt. Inderdaad prachtig. Zeilen op het getij was toen bijna een must.
Zoals ik al eerder schreef: het zou goed zijn om nu, bijna 40 jaar na de voltooiing van de Deltawerken, eens een goede inventarisatie te maken van de ontstane situatie, van alles wat verloren is gegaan en de problemen die dat met zich meebrengt.
En daar vervolgens een visie en een integraal herstelplan voor de hele Delta tegenover te zetten. Er wordt nu mijns inziens teveel per waterbekken gekeken (Haringvliet, Volkerak, Grevelingen, Oosterschelde) maar veel beter zou een overall-plan zijn.
Het is inderdaad doodzonde wat als gevolg van het credo veiligheid voor alles, verloren is gegaan. Dat credo is begrijpelijk; de klap van ramp van 1953 was hard en met betrekking tot natuurwaarde bestonden in de jaren '50 en '60 nauwelijks ideeën. Rotterdam offerde halverwege de jaren '60 nog een prachtig natuurgebied op Rozenburg (De Beer) op aan de uitbreidende haven en de eerste Maasvlakte.
Zeeland en de Zuid Hollandse eilanden zijn min of meer veilig, maar nu komt de grootste dreiging ineens uit het riviergebied. Mede omdat de ruime afvoermogelijkheden, die de Delta voor het Deltaplan bood, aanzienlijk zijn ingeperkt. Het water kon voor pakweg 1965 door heel wat meer gaten weglopen naar zee.
Het is ook doodzonde dat het besef dat er iets van de getijdennatuur bewaard moest blijven pas zo laat is doorgedrongen. Als alle afsluitingen van de zeegaten (ook Haringvliet en Grevelingen) toen al als stormvloedkeringen à lá de Oosterscheldekering, dan waren veel van de compartimenteringen die nu bestaan misschien niet nodig geweest en had het plan "Ruimte voor de rivier" misschien ook achterwege kunnen blijven. Hoewel dat laatste ook wel weer het één en ander aan natuurwaarden heeft opgeleverd.
Stiekum droom ik nog steeds van het moment dat er wordt besloten om er gewoon een paar miljard tegenaan te gooien en het getij in de hele delta te herstellen op de Oosterschelde-manier.
De realiteit is echter dat het waarschijnlijk, wat je ook doet, nooit meer precies wordt wat het was. Die Biesbos, zoals die was, is voor eeuwig verloren. Niet alleen omdat de getijslag geen 2 m. meer is, zoals voor 1970, maar ook omdat de riet- en griendcultuur sindsdien volledig is verdwenen.
We moeten er dus, met de middelen die de politiek (de kiezer!) ervoor beschikbaar wil stellen, maar het beste van maken..