Onderwerp: Zelfredzaamheid op zee?

De vraagstelling én de beantwoording is in mijn ogen nauwelijks aan objectieve criteria te toetsen. De term 'zelfredzaamheid' is natuurlijk zo vaag als wat. Ik vind mijzelf behoorlijk zelfredzaam, maar een ander kan daar uiteraard heel anders over oordelen.

Daarnaast is het ook een beetje een vraag als "Zou je een fors lek proberen te dichten?" Vrijwel iedereen zou antwoorden "Ja, natuurlijk zou ik dat proberen!" terwijl we allemaal weten dat mensen in dat soort stressvolle situaties soms helemaal niet zo rationeel handelen. Of de omstandigheden 'in het eggie' toch net wat anders zijn dan op het fraaie Youtube filmpje. Als de veiligheid van je partner en kids in het geding zijn dan is de druk om toch de KNRM op te roepen misschien toch groter dan stoer te gaan knutselen met houten proppen met je voeten in het water en je te beroepen op je "zelfredzaamheid".

Kortom, iedereen hier die roept 100% zelfredzaam te willen zijn (en daar hoor ik ook bij) doet dat zonder twijfel met de beste intenties, maar moet niet vreemd opkijken dat hij of zij toch een keer hier een verslagje mag schrijven over een KNRM redding die achteraf bezien best zelfstandig oplosbaar was geweest.

Nu durf ik me ook wel tot de zelfredzame types te rekenen, maar hoe krijgen we gemiddelde watersporter ook zo ver. Als ik alleen al zie dat wij (reddingboot EH) al pak weg 50x per jaar varen omdat zelfredzaamheid héél erg ver te zoeken is.

Ik draag mijn maatschappelijk steentje al 18 jaar bij op de Enkhuizer Zeevaart School, en jullie?

Bericht verwijderd

@ boarderbas

Mag wat jou betreft een binnenvaart schipper blind vertrouwen op zijn digitale / elektronische kaart? Zo nee, welk alternatief heeft hij dan en zo ja, waarom ik dan niet?

Let wel, ik vaar met papier aan boord van het gebied waar ik zeil maar toch vertrouw ik op de kaart op mijn scherm. papier komt er alleen aan te pas als de zooi uitvalt en ik het gebied niet ken.

Gr Michel

@WadnWind; Dat is m.i. ook te wijten aan het feit dat er veel schepen verhuurd worden en de huurders amper worden getoetst op enige kennis van de watersport, dan wel het omgaan met de boot, het vaargebied en alles wat daarbij hoort (boat handling in heftigere condities).

Moeten we dan de verhuur afschaffen? (Zou wel een stuk rustiger worden op 'ons' water )
Of juist gaan naar een reddingsbrigade die meer werkt volgens het bergers principe? Zou ik op zich niet eens zo gek vinden...

Voor wat betreft mezelf - ik reken mezelf tot een handige harry met redelijke stressbestendigheid en met een lange vaar & bootjesgeschiedenis. En ik zal heus proberen problemen op te lossen als ze zich voordoen.
Maar ik sluit niet uit dat ik in bepaalde situaties ook aan de noodbel zou trekken als een situatie uit de hand loopt of dreigt te lopen.

Daarbij denk ik dan vooral aan veiligheid van anderen, dus gevaar voor andere scheepvaart door mijn toedoen (denk aan aanvaringsgevaar als je mast overboord gaat in een shippinglane en er touw in je schroef zit), of gevaar voor levens van opvarenden (bijv. hartaanval van een opvarende of mezelf, oid, waarbij snelle medische hulp noodzakelijk is).

ilCigno schreef :
Het is een kwestie van prioriteiten stellen en snelle analyse als er wat gebeurd. Vergeet vooral niet de cumulatieve factor van kleine probleempjes niet, zowel fysiek als psychologisch. Dit soort zaken koan je leren met een "Bridge Resource Management", daar er de aandacht op gevestigd. Achteraf een vreselijk leuke cursus gezagvoerder treiteren, het zweet staat op je rug. Bij de OSC opleiding idem dito.

Er zijn situaties, waarbij je na overweging, voor de gemakkelijke oplossing kiest. Mede omdat je meerdere prioriteiten tegelijk hebt. één probleem kan je prima zelf oplossen, soms nog wel 2 tegelijk (vrouwen meer). Maar 4 of 6 problemen simultaan wordt erg onoverzichtelijk.

De stoere praters die zeggen dat ze 100% zelf redzaam zijn, spreken maar over 1 probleem tegelijk.

B.v. windschifting in verscholen bui, waardoor bulletalie breekt + gijp en vervolgens op de droogte af en even desoriëntatie en verwarring bij de opvarenden.
Dit is een heel gewoon scenario met slechts 6 probleempjes......

WADnWIND schreef : Murphy vaart altijd mee en zorgt ervoor dat er maar hoogstzelden 1 probleem tegelijk is.

WADnWIND schreef :
Goed punt hierboven.

Voor mij hoort bij zelfredzaamheid óók weten danwel inschatten wanneer de problemen je boven de pet dreigen te groeien en tijdig hulp inroepen. Een heleboel problemen zijn op zich prima hanteerbaar maar in combinatie kunnen die heel snel heel lastig worden. Een snelle analyse erop loslaten, heb ooit een SPIN-analyse geleerd: wat is de Situatie, wat is het Probleem, wat zijn de Implicaties en wat heb ik Nodig en voor motoren van een Amerikaanse garage eigenaar en student van mij dat als een motor niet werkt je moet kijken of ie lucht en brandstof krijgt, compressie heeft en in geval van een benzine motor vonkt. Voor een diesel blijf je dan steken op lucht- en diesel-aanvoer en die zijn meestal snel te checken.

Soms kan ook de kustwacht of -uit eigen ervaring- een brugwachter of vergelijkbaar met zinvolle ideeën komen, zoals toen ik ooit motorpech (splitpen) onder een brug had waarbij de beste man suggereerde dat ik in een zeilboot voer en derhalve op zeil verder kon, op dat moment zelf door de 'stress' niet kunnen bedenken.

In het recente op dit forum genoemde probleem had een anker- of ontluchtings-suggestie op dat moment misschien net een ander licht op de situatie kunnen schijnen.

Zelf voel ik een heel hoge drempel om de KNRM, laat staan een berger in te schakelen, maar laat ze liever een keer te vaak komen dan te weinig (dat laatste is dan ook een eenmalige actie..)

Wat ik in ieder geval mee wil geven is dat via een radio advies vragen wat mij betreft geen probleem zou moeten zijn.

Ik kan mijn pruttel niet winterklaar maken en zou niet weten waar ik als eerste aan moest draaien om mijn impeller te vervangen. Ook wist ik niet waar te beginnen met een zwaar vervuilde brandstof tank. Waddenzee ..... zaak valt stil en we gaan met de stroom mee waar we niet heen willen. Motor doet niets meer.

Had een spijker erin kunnen gooien maar we besloten op zeil bij een boei te blijven, het kon net want het waaide nauwelijks. Ik wist niets maar haalde mijn schouder op schroefde de brandstofleiding los en probeerde de zaak terug te blazen, warempel het lukt. Op dat idee kwam ik na 10 minuutjes. Nog 4 keer die vakantie zorgde voor 2 dingen. Dat ik in 1 minuut 27 de zaak los kon koppelen, door kon blazen en weer vast kon krijgen. Het tweede was dat we de zaak hebben laten schoonmaken en nu een mangat in de tank hebben. (deksel).

Onze demper lekte, uch ik weet nu dat het een demper is. Bootjes meneer heeft geen tijd dan maar zelf aan de slag. Warempel draai ik eerst de helft van de boot uit elkaar wat niet nodig was maar goed een dag later is dat ding gelast en zit er weer in. Vooraf was ik een Nono maar toch gelukt.

Ik zie dat als zelfredzaamheid. Ik weet van heel veel dingen vooraf niets af maar weet me toch te redden. Zal wel geluk zijn dan. Toch ben ik namelijk ook zo'n klungel die bij een black-out op een snelstromende rivier de fout maak om op de motor varende in zijn vrij te zetten (in de mist). We zagen ons kompas niet meer (verlichting uit) en dachten dat we nog langzaam gingen naar waar we heen wilden. Niet dus, de stroom had ons allang te pakken. Het kwam goed doordat iemand pas echt na meer dan 1 minuut op het idee kwam een zaklamp te pakken. Ik snap nu nog niet waarom dat niet mijn eigen eerste reactie is geweest maar goed, blijkbaar ben ik dan volgens de echte zeilers hier niet echt zelfredzaam want dan doe je zoiets niet.

Laat ik het zo zeggen, iedereen die hier meent dat hij altijd in stressvolle situaties de juiste beslissing denk te zullen nemen ..... succes! Good for you. Ik durf bij mijzelf te twijfelen, sterker nog ik weet 100% zeker dat ik niet alles zal aankunnen. Ik red mijzelf dan ook graag met hulp van anderen als het moet. En toch zeil ik lekker solo wat mogelijk niet eens gevaarlijker is dan met bemanning. Mogelijk ben ik nu juist voorzichtiger weet ik eigenlijk niet.

Het doet mij een beetje denken aan Aristoteles.

Een deugdzaam persoon is een persoon die alleen maar deugdzame handelingen verricht. Wat deugdzame handelingen zijn? Simpel, handelingen die verricht worden door een deugdzaam persoon.


gr Michel

stadjer schreef :
Zou het niet andersom moeten zijn ? Sleepdiensten helpen je als er geen nood maar enkel ongemak is, en ja dat kost helaas geld (maak vaak de grap met ernstige ondertoon "dom zijn is duur"). KNRM helpt je als er nood is.

Los van dat dit praktisch lastig uit te voeren is (wie/wat bepaalt wat nood is, wat als een van de twee niet beschikbaar is) zou het wel zo behoren te werken.

Mooi voorbeeld is het verhaal in de laatste Zeilen van de Franse reddingsdienst die enkel mensen van boord haalt, en het jacht aan de bergers over laat.

Bijkomend voordeel zou kunnen zijn dat bergers niet 20 keer voor niks varen en je dus niet als 21e klant de kosten van 21 ritjes hoeft te betalen.

Hypocriete modus uit: ik ben een keer binnengesleept na roerbreuk en koos ook voor de KNRM hoewel de berger er eerder was. Was er nood? nee....

Scarabee schreef :
Op verzoek gewijzigd.

holrobert schreef :
Ja daar heb je gelijk in, dat zou zeker andersom moeten zijn. Heb het verhaal in Zeilen ook gelezen en op zich hebben ze een punt.

Tegelijkertijd weet ik dat ik een berger uit eigen zak moet gaan betalen en die is, anders dan wat menigeen zou denken, toch leger dan me lief is, dus tja...

Desondanks blijf ik er naar streven geen van beide nodig te hebben.

Beauty schreef : Zelfredzaamheid en in stressvolle situaties de juiste beslissingen nemen zijn twee verschillende dingen. Ik probeer zo veel als mogelijk zelfredzaam te zijn en heb dat ook hard nodig om mijn blunders uit al dan niet stressvolle situaties weer op te lossen.

Even muggenziften; _{(meerdere muggen)};

Daar waar reddingbrigade geschreven is wordt reddingmaatschappij bedoeld.
Reddingbrigades werken binnen de gemeentelijke verantwoordenlijkheden tot 1 km uit de kust. Alles daar buiten is reddingmaatschappij.

Mbt de hypocriete modus; In Duitsland bepaald men achteraf of het geld kost, alleen levensbedreigende situaties kosten niks. Dit geeft bij de hulpvrager een extra herbezinnings-moment.

Het moge duidelijk zijn dat ik over KNRM beleid niet deelneem aan discussies.

WADnWIND schreef :
Dus daar kan het wel.... maar geeft dit niet een ongelovelijke puinhoop van discussie en rechtzaken over of het nu levensbedreigend was of niet? Het gaat tenslotte om een hoop geld, met partijen met strijdige belangen (hulpdienst, verzekeraar, geredde)

Kun jij iets zeggen over hoe dit in de praktijk werkt?

Beauty schreef :
(knuppel in hoenderhok mode aan).
Is het een overweging om watersporters die b.v. weten dat ze geen verstand hebben of willen hebben van motoren of elementaire techniek aan boord (het kan een keuze zijn) om deze sterk aan te dringen dan wel te verplichten op de ruime binnenwateren om een service abonnement te hebben. Je hebt nu zoiets als yachtcard o.i.d.?

Ik weet dat niet idereen warm loopt hiervoor, maar zou wel een hoop demotiverende ergernis kunnen wegnemen van hulpverleners?

holrobert schreef :
De dienst doende schipper beslist, zijn reddingrapport is de juridische dekking.

"Vroeger was alles beter": sextant versus gps..
Stelling:
Het in je hoofd en op papier uitwerken van peilingen, het verrekenen in je hoofd en op papier van vectoren voor stroom, snelheid, drift, ware en schijnbare wind geeft als je het veel doet een begrip van een en ander wat je niet krijgt van alleen maar het aflezen van een superslimme display die aan een superslim geïntegreerd netwerk hangt.
Dat betere begrip verhoogt je "situational awareness" en verlaagt stress, ook als je inmiddels met zo'n display vaart.

Ik ben dus wel een snelle cursusjes-jongen
Het eerste jaar heb ik drie CWO-cursussen en SRC-gedaan.
Via o.a. dit geweldige forum doe ik meer kennis op dan zeilers dat
in het pre-internettijdperk in 10 jaar konden doen.
Mijn aangeschafte cursus dieselonderhoud geeft mij kennis van motoren.

Da's kennis....geen ervaring. Maar ik ben wel veel beter in staat om efficienter en effectiever ervaring op te doen omdat ik het veel beter begrijp, beter in het totaal kan plaatsen.
En als ik met vraagtekens zit stelt deze moderne tijd mij in staat om bliksemsnel allerlei adviezen in te winnen bij mijn forumgenoten. Dat was vroeger allemaal niet mogelijk.
En omdat je vroeger niet beter wist....zeilde je op een bepaalde manier waarvan je achteraf kan zeggen...."Kon allemaal wel beter"....maar goed wist jij veel.

Over zelfredzaamheid :
Deze moderne tijd maakt het voor mij mogelijk kennis te maken met een breed scale aan veiligheidsmiddelen en hoe deze in te zetten. Kennis/ervaring op dit forum. Youtube instructurvideo's over de Lifesling die ik aan boord heb bijvoorbeeld. Je kunt je veel beter voorbereiden op eventuele calamiteiten. Boeken van Allard Coles en de Pardeys.....die kennen we nu allemaal. Vroeger niet. Zelfredzaamheid heeft ook te maken met wie je in de kern bent. Vast en zeker dat er zeer ervaren zeilers zijn die bij het minste of geringste in paiek raken......of misschien wel niet omdat ze al eerder als zeiler zijn afgehaakt.
Ikzelf zat vroeger veel in het crisismanagement. Dan wordt ik een logische machine en blijf maar doorgaan. Dat moet in je zitten. Dat betekent niet dat ik dan zelfredzaam ben maar dit tesamen met mijn toenemende kennis en ervaring resulteert uiteindelijk in voldoende zelfredzaamheid op zee. Dit niveau heb ik zeker nog niet bereikt maar ik werk hier hard aan. Telkens een stapje verder, onder alle weersomstandigheden zeilen. Altijd....zo vaak mogelijk.

Afgelopen weekend was de Goulashmeeting.
2,5 jaar geleden wist ik helemaal niets van zeilen. Nu kom ik samen met Francien vanuit Lemmer het IJsselmeer over met een 34-voeter. Dat was in die "Goeie ouwe tijd" echt niet mogelijk.

Ik ben overigens wel iemand die zich heel goed kan focussen op één iets.
Zeilen is numero uno met stip. Daat gaat al mijn tijd en geld in zitten.
Moet je willen, moet je kunnen.

Vinni

WADnWIND schreef :
Hoe zit dat dan als je zelf niet belt maar een ander het in zijn hoofd haalt dat ik hulp nodig heb ? Ik moet toegeven dat het er allemaal niet als een feest uitzag maar ik was druk bezig mast, zeilen en aanverwanten aan boord te trekken en dan let je niet zo op hoe het er uitziet. Maar dat was voor mij nog geen reden om mannen in overlevings pak er een nog grotere rotzooi van te laten maken. Bovendien had ik wel het idee dat de luitjes van de KNRM het wel vermakelijk toneel vonden. Dus niet zo demotiverend als jij aangeeft.

Wat ik wel heel ergerlijk vind is dat ik een paar weken terug langs Beachy Head voer daar een reddingsboot vlak onder de rotsen met een zoekactie bezig zag (foute boel dacht ik nog) en ze vervolgens weggeroepen worden om een rib zonder brandstof binnen te slepen en nog geen 15 minuten later er nog zo’n gast zich melde. Met een toon alsof hij de anwb belde. Hij moest even wachten een anker er onder gooien. Het kon duidelijk niet allemaal tegelijk.

Sunday schreef :
Ergens einde jaren 70 toen rekenmachines net betaalbaar op de markt kwamen had je ook van die lui die het wel even gingen narekenen.

Vinni schreef :
Hear, hear. Goed gedaan Vinni.

2.5 jaar geleden kocht ik mijn eerste kajuitzeilboot, een 38 voeter. Ik had wel veel open boot ervaring, van 25 jaar geleden, maar NUL kajuitbootervaring, geen zoutwaterervaring.

Afgelopen mei en juni hebben we 2000 mijl gezeild en de Golf van Biskaye overgestoken in windkracht 7 - 8 (geen slechte planning, ik kan dat wel uitleggen als je het wilt weten). We hadden onvoorziene problemen 160 mijl uit de kust zoals de meesten hier zullen weten maar door uitstekende voorbereiding was er geen paniek en hebben we alles goed opgelost.

Voordat we vertrokken hadden we de boot 160 mijl gezeild. Maar wel Offshore Safety, Radar, SRC, VB1+2, Day Skipper, EHBO gehaald. En twee jaar met onze neus in boeken als Zwaar Weer Zeilen gezeten.

Ik neem mijn zeilen erg serieus, net als mijn broer. Onze rallygenoten in de ARC Portugal vielen van hun stoel van verbazing dat wij 4 weken eerder voor het eerst op eigen kiel op zout water voeren. Ze dachten dat wij één van de meest ervaren teams waren.

Als je de kennis die bestaat in cursussen, internet, boeken, etc echt goed tot je neemt, dan neem je reuzensprongen in de praktijk. Je bent voorbereid op wat er kan gaan komen, weet waar je op moet letten, en daardoor vang je 95% van de problemen al op voordat ze gebeuren.

Natuurlijk moet je altijd blijven leren, en ook altijd blijven waken voor wat je niet weet.

Maar ik weet dat het merendeel van de ervaren zeilers die fout eerder zal maken dan wij. Omdat zij geneigd zijn uit te gaan van wat ze weten, terwijl wij uitgaan van wat we NIET weten.

Ik ben ontzettend tevreden met onze aanpak, en ik had het terugkijkend ook niet anders gedaan. Nu komt de leuke taak onze kennis uit te bouwen en te blijven groeien. Want dat is het leuke van zeilen, je raakt niet uitgeleerd.

Volgende week vliegen we weer naar de boot, de volgende 1250 mijl wacht.

OH - en om nog even terug te komen op het onderwerp: ja, je moet zeer zelfredzaam zijn! Het is mij snel duidelijk geworden dat je ALLES moet weten van je boot, voor zover dat mogelijk is.

Onno

Nog iets anders om in dit kader over na te denken:

Heb recentelijk, op een tochtje Den Helder - Terschelling, een motorstoring gehad op de waddenzee met weinig wind met de stroming mee. Bleek uiteindelijk een verstopte brandstofleiding tussen tank en eerste filter maar daar ging het niet om.

Er voer een engels scheepje achter ons aan dat binnen een paar minuten langzij (ging dezelfde kant op en mijn snelheid was teruggelopen naar miniem) lag. Of alles goed ging. Heb toen gemeld dat de motor ongepland gestopt was, maar dat het een zeilboot was dus voor alsnog geen problemen had. Gevraagd welk marifoonkanaal ze aan hadden staan voor het geval dat en ze verder laten varen. Na een minuut of 10 lagen ze weer langzij, toen met de suggestie om ons op sleeptouw te nemen zodat ik onderweg het motorprobleem op kon lossen. Dat was mijns inziens een briljant plan waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt. Halverwege het wad stond er genoeg wind om zeilend verder te kunnen, zij het dat Terschelling niet bezeild was maar Vlieland wel. Uiteindelijk zijn we voor de haveningang van Vlieland voor anker gegaan, want de haven was natuurlijk vol.. Toen we naar binnen mochten de bijboot opgeblazen en die naast de boot geknoopt en zo al krabbend (flinke ebstroom) de haven in gevaren. Het heeft me anderhalve dag gekost om het probleem te vinden...

Persoonlijk zou ik nooit op het idee gekomen zijn om terug te gaan nadat een schipper aangeeft dat de problemen mee (lijken te) vallen. Heb me stelling voorgenomen als ik zelf zoiets tegenkom dat ook te doen en een dergelijke suggestie bij de andere schipper neer te leggen.

Iets wat vroeger met nu verbindt is medisch falen. Stel ik stap aan boord bij een schipper die 100% zelfredzaam denkt te zijn. Ik zak in elkaar en meneer besluit de zelfredzaamheid modus aan te zetten.. Doe maar niet, roep hulp in a.u.b.

Voor iedereen is het moment van inroepen van hulp anders. Vergeet niet dat wij in Nederland een geweldig KNRM netwerk hebben. Op veel plaatsen, goed materieel en een paraatheid om U tegen te zeggen. Dit is zo gegroeid omdat de lat voor het inroepen van de KNRM lager is gelegd dan doodsnood. Dit vraagt om veel donaties, wat weer valt of staat met een groot publiek. Niemand roept voor de lol de KNRM op. Over de zin of onzin daarvan valt alleen door de redders zelf te oordelen en niet door toeschouwers. Ook niet met een sextant in de hand.

Stadjer verwoord het mooi door te zeggen dat zelfredzaamheid hand in hand gaat met weten wanneer je de grens moet trekken. Kan je dat niet/ zit je ego in de weg dan loop je juist de kans jezelf en anderen in gevaar te brengen.

@Peter
en met wat telefonische ondersteuning is ontluchten helemaal niet zo moeilijk toch?