Onderwerp: Ergens MOETEN zijn is not done

Ergens moeten zijn is inderdaad not done. In de koopvaardij kennen we twee standaard afkortingen, voorwaarden die altijd gebruikt worden bij het opgeven van een ETA: AGW/WP (All Going Well / Weather Permitted). Zeg maar "kloten klaren" in geval van onvoorziene omstandigheden.

Mooi om te lezen dat er helden zijn met dito bemanning (jaja, het impliciet borstengeklop is overgekomen) die hun boot- en lijnhandling feilloos beheersen, ook bij windkracht 6 dwars. Een sterveling zal toch wel heel snel met een pikhaak moeten hengelen om niet van boord te hoeven én niet tegen de buurboot te drijven.

Al kun je met middenbolders dan weer best een hoop. Toch maar eens erop schroeven misschien

Maar inderdaad, springen moet sowieso niet nodig zijn.

Ik vind dat de waarheid zoals altijd een beetje in het midden ligt. Je kunt best ergens "moeten" zijn, zolang je beslissingsvermogen niet gecompromitteerd wordt. Met windkracht 10 of meer was je niet uitgevaren, toch? En met windkracht 3 of minder altijd. Het lastige is het overgangsgebied. Als je achteraf spijt hebt dat je bent uitgevaren, heb je 1) de condities niet goed ingeschat of 2) andere condities gekregen dan je redelijkerwijs had kunnen verwachten. Als het 1) is, dan heb je je laten leiden door een verlangen en de realiteit (enigszins) uit het oog verloren.

We maken die fout natuurlijk allemaal in meer of mindere mate wel eens. Goede reden om daar nog weer eens extra over na te denken. Maar als je altijd dezelfde procedure volgt om te besluiten of je gaat of niet, dan zal het "moeten" geen invloed hebben.



Onno

web schreef :
Er is geen sterveling die je verplicht om met 6 Bft dwars een box in te varen. In zo'n bijzondere situatie kies je een lekker makkelijk plekje in de marina. Wat ook vaak helpt is eerst een bemanningslid aan de wal te zetten.
En dwars tegen de buurboot drijven mag, mits je voldoende fenders hebt hangen.

Als je toch wilt gaan investeren naar aanleiding van wat je nu geleerd hebt. Koop een pikhaak. Zo'n ding is voor watjes, mensen die niet handig zijn en vooral voor diegene die niet zijn benen wil breken bij het aanmeren. Tenzij je een volleerd cowboy bent en zonder ooit te missen een lasso om de nek van een rennende koe kunt gooien.
Afmeren zonder pikhaak is zo iets als een fles openen zonder flessenopener. Het staat stoer maar de enige die er wat aan heeft is de tandarts.

3Noreen schreef :
Sarcasme / ironisch hoop ik?

3Noreen schreef :
Mag mijn vrouw het wel als ze voorop staat bij het invaren van onze box om onze touwtjes op te pikken of dat ook niet?

al eens eerder over nagedacht,
maar zou zo'n mooie pikhaak niet zelf te maken zijn?

Evaluationcopy schreef :
3x fout

- heel erg rolbevestigend, dus geef je vrouw een manoeuvreercursus cadeau
- wie op het voordek staat fungeert als windvanger
- een box vaar je achteruit in

Wij meren altijd af met een pikhaak. Omdat,

- we zijn geen stoere "boy's"; check
- we willen onze benen niet breken ; check
- we zijn geen cowboy ; check
- we hebben onze spullen in orde en hebben een pikhaak ; check

Omgekeerd
-ben je een stoere boy
-wil je je benen breken
-ben je een cowboy
-heb je je spullen niet op orde

gebruik dan géén pikhaak

3Noreen schreef :
Ik heb er een, erg praktisch ding, tot nu toe nog nooit gebruikt om af te meren.
Wel eens om dingen uit het water te vissen.
En een keer om een wegelopen val terug naar beneden te krijgen.
Maar het kan wel eens handig zijn, en dan ben je blij dat je er een hebt.

Dit zijn de officiële windwaarnemingen bij Wandelaar. Ik heb opzettelijk een meetpaal wat verder op zee uitgekozen. Er staat inderdaad een flinke wind. Maar helaas gemiddeld maar rond 12m/s, nooit meer dan 14m/s. Dat is pakweg 22-23kt, en nooit meer dan 25-26kt. Ik heb er de rukwinden of windmaxima ook bij gezet, en dan kom je op een enkele unieke stoot tot 15.5m/s, hetzij 28-29kt. De andere meetpunten zitten ongeveer op dezelfde lijn.

Dat is veel wind, en ik vind het ook voor mezelf een les wat je hebt meegemaakt, maar als meteoroloog vind ik het erg belangrijk dat er met juiste maten gesproken wordt.

Evaluationcopy schreef : Afgelopen weekend ook een bootje aangelegd aan een steiger:
- alleen een verhoogde plak met tussenruimte waar je de lijnen tussendoor moet wurmen.
- door vogelpoep, mos, e.d. ontzettend glad.
Nu mag jij mij vertellen hoe ik met een hoeraworp de boot onder controle krijg.

Nu heb ik al jaren afgeleerd te springen, maar als je afstapt en uitglijdt terwijl de boot nog niet vast ligt voel je je ook niet prettig. Goed bereikbare meerpalen zijn een luxe. Als het je eigen box is kun je nog ringen en andere bevestigingen voorzien van een lijntje met lus die je met de pikhaak kunt opvissen.

La Mavare schreef :
- Wil ze niet.
- Weet ik. Met één hand houdt ze haar haar in model, met de andere bedient ze de landvastopraper
- Door mijn rechtsdraaiende schroef en ligging van mijn box dicht bij de bal gaat hem dat niet worden, op een fatsoenlijke manier. Als je een keer in de buurt bent mag je het komen doen, schenk ik een borrel voor je in en hoop het ook te leren.

BM Sail schreef :
Kleine kanttekening. Voor een (zeil)boot op het water is de wind ten opzichte van het wateroppervlak van belang. Dus niet t.o.v. de grond. Verder als we aannemen dat dit tochtje met stroom mee gepland is zou er op de scheur zo'n 2,5 - tot 3 kn ZW stroom gestaan kunnen hebben. Bij een Noord wind gaat die er dus nog af. Bij een Zuid-West wind komt die er bij. In het laatste geval ook nog stroom tegen wind. Wat de golven duidelijk oncomfortabel maakt.

BM Sail schreef :
Gedsie doe eens niet zo flauw, met je nare onderbouwing. Bij elke zeeman moet het aantal kts wind maal 0,70.

wij hebben hetzelfde schip als de TS en een first 35 is echt een erg brede boot (3.70) . Wij hebben ook drie kids aan boord dus kan wel een beetje vergelijken. Het is dus niet makkelijk om vlot aan te leggen. Dus op het breedste deel afstappen of iemand laten afstappen en dan het landvast toewerpen. We hebben bij moeilijke condities vooraan ook altijd een reserve eindje klaarliggen moest de eerste poging volledig de mist in gaan dan ligt het volgende touw al klaar ( ja het eerste moet dan wel zo snel mogelijk binnen boord voor de schroef) Als we beperkt qua handen zijn is de middenbolder meestal de reddende oplossing. Die staan op het breedste deel en is met een landvast van pakweg 2-3 aan beide einden al belegd. Dus enkel lusje over de bolder en boot kan eigenlijk al niet meer weg. Zijn het ringen of andere ondingen dan gaat de middenlijn niet vast maar dan snel door de ring en met de vaste lus op de bolder. De boot heeft altijd een beetje speling maar kan eigenlijk maar een maximale afstand verlijeren.
Met bootshaken heb ik gemengde gevoelens. Vaak is dat bij ons een gepruts maar er zijn er wel twee aan boord.
Kortom elke situatie is anders en er moet altijd geanticipeerd worden.
Over ' ergens moeten zijn' tja ook dat is altijd inschatten. Goed zeemanschap staat bij ons voorop. Risico's te allen tijden vermijden en altijd een B en een C plan in het achterhoofd...

BM Sail schreef :
Komt goed overeen met mijn eerder (in topic 'anders dan voorspeld') gemelde metingen van KNMI-Vlissingen.
Een flinke 5B, hele kleine 6B, en een enkel vlaagje van 7B.

Eens met BM Sail: de juiste maten zijn belangrijk.
Anders denken mensen dat het wel meevalt als het 6 waait, 'want die en die zeilers gingen met 39 kts de zee op, en nu is het maar 22 kts'.
Dat kan nare gevolgen hebben......

Evaluationcopy schreef :
Gaan we doen, met je vrouw natuurlijk. Stuur maar een PB, geen idee van je ligplaats.

We hebben de hele tocht samen nog eens doorgenomen.

Blijkt dus meer combinatie van vermoeidheid (van vorige dagen tijdens de week) het feit dat onze mooie planning volledig is tegen gevallen door externe omstandigheden en het kwaad aan de ledematen al geschied was na de catapultering in de kajuit.

Er is niet overmoedig afgesprongen en het had niets te maken met een noodsituatie door stuurfout. Ze wilde gewoon aan wal en had al last aan de knie na de vliegles in de kajuit.

Het was zwaar weer zondag, maar niets dat we niet aankonden, we hebben al erger gehad tijdens een overtocht vanuit Ipswitch naar Nieuwpoort. Neemt niet weg dat mochten we niet in Blankenberge willen/moeten zijn, we niet waren uitgevaren.

Dit was de initiële reisplanning:

Vrijdag Dinteloord weg rond 17u, bunkeren want de diesel staat op half-vol en de avond al tot in Roompot Marina.

Zaterdag ochtend rond 07.00 weg uit Roompot Marina en rond 08.00 door Roompotsluis 6u stroom mee tot in Blankenberge en daar rond 14.00 vast.

Dat was het plan en het klopte.

De realiteit echter...

Redelijk vermoeid vrijdag avond vertrokken, na stress omdat de auto waar we mee zouden rijden, niet door de keuring (APK voor de Nederlandse lezers) geraakte en we hierdoor direct herstelling en herkeuring hebben moeten regelen.

Dat is trouwens gelukt. Mijn echtgenote is een kei want ik was nog de hele dag aan het werk.

We wilden met ons "busje" rijden zodat mijn ouders ons konden wegbrengen en er zaterdag mee naar Blankenberge komen, samen met het neefje en nichtje. Overnachten aan boord om zo zondag de verjaardag van onze oudste dochter aan zee door te brengen en nadien met iedereen samen terug naar huis te rijden.

vrijdag zat het verkeer ook al helemaal tegen en we zijn pas aangekomen om 19.30 u in Dinteloord. Nog inladen en klaarmaken en dan moesten we nog eten. Geen stress, mijn ouders hebben ons gebracht, de kinderen hebben honger, dus we trakteren dan maar op een etentje en kruipen dan vroeg in bed om zaterdag morgen bij de eerste lichtstraal te vertrekken.

Zaterdag ochtend de wekker om 04.00, alles klaarmaken + ontbijt en we gooien los om 05.30.
We liggen terug in de box om 05.45 als een vroege visser er ons op wijst dat de reden dat ik geen gehoor krijg bij de Mandersluis normaal is, vermits die maar draait vanaf 08.30u

ok dus 08.30 door de mandersluis richting Roompot. De koers op het volkerrak is scherp aan de wind en we kunnen al motorsailend de lijn redelijk recht trekken. Door het oponthoud beseffen we wel dat we straks op de Oosterschelde niet alleen wind, maar ook tij zullen tegen hebben. Ik vul dus nog snel 10L diesel bij vanuit een jerrycan, want bunkeren is niet meer gelukt en de dieseltank stond me net te veel onder half-vol. De Oosterschelde moesten we op motor doen, no time to waste, recht lijn.

De motor gaat aan en we starten het gevecht tegen stroom en wind. Rond 14.00 varen we de noordzee op. Dik stroom tegen en de wind die helemaal wegvalt, dus de motor is al een hele tijd aan. Het dieselpeil zakt verder weg en de wind maakt geen aanstalte ons te helpen. Vermits we geen zin hebben om zonder diesel te vallen, beslissen we terug te keren naar Roompot Marina om daar te tanken.

We komen net te laat aan want om 17.30 is de havenmeester daar enkel via een telefoon aan de muur bereikbaar. "Je mag aan de passantensteiger aanleggen en daar overnachten..." "Ja daar liggen we al, maar we willen eigenlijk tanken". Zegt de stem aan de lijn "mijn collega is er morgen om 08.00u, dan kan u tanken"

Het is dan maar zo, ik wil me niet druk maken. Mijn ouders hadden we al gebeld dat het overnachten niet zou doorgaan en we dus gewoon verwachten zondag ront 15u Blankenberge binnen te lopen.

Voor zondag geven ze westenwind, dat is dus weer tegen, dus moeten we maximaal profiteren van stroom mee.

zondag gooien we vol Diesel + 2 extra bidons, we zijn nu toch bezig...

Aan het havenkantoor is een windmeter die 3bft aangeeft, het lokale weerbericht geeft geen verwachting op meer wind. De Meteo app geeft 4 tot 5. Het kan wel kloppen... We varen richting roompotsluis met amper wat wind en eigenlijk te veel mist naar mijn zin. Hier moet je geen wind verwachten.

Maar eens we kort bij de Roompotsluis aankomen gaat de windmeter aan boord naar 20 kn met piekjes naar 25kn wind. We beslissen toch maar de genua te ruilen voor de high aspect in de hoop dat de wind zich wat wil beheersen en zouden hiervoor even aanleggen voor de sluis. We komen aan de sluis, de deuren openen meteen. Dan maar de zeilwissel na de sluis.

De sluis door en de windmeter schiet weer de hoogte in naar 30kn. Toch maar aanleggen en de genua er af, high aspect er op en meteen rifje in grootzeil voorbereiden. Toch nog maar eens een weerberichtje zoeken, maar de meteo app blijft er bij: 4 tot 5 bft. De zeeweer app er bij, die geeft ook geen waarschuwing.

Twijfel... gaan we door of blazen we af? De sluis spuwt ondertussen nog een aantal zeilers uit die motorend verder varen.

We beslissen door te gaan, we willen / Moeten vanavond in Blankenberge zijn, wetende dat we door het tijdverlies met de tankbeurt en zeilwissel ook weer een stuk stroom tegen zullen krijgen. De motor gaat aan, de tank is vol, dus we kunnen wel even.

De koers ligt zowat recht in de wind en de golven hebben toch al wat kunnen opbouwen, maar we hebben al erger gehad. De kinderen vinden het een attractie en hebben de tijd van hun leven in de voorkajuit. (wieuw en joepie horen we boven het gedruis en motor uit) We zetten door.

Ter hoogte van de Botkil trekt de wind nog verder aan en krijgen we dus de metingen met als piek 39kn op onze windmeter. Blijkbaar dus nogal optimistisch, maar daarom niet minder ongemakkelijk. De windmeter ga ik in elk geval ook nakijken of eens resetten. Als je de snelheden afleest die we te zien kregen, wordt je niet rustiger... maar sluipt de twijfel als een gif naar binnen.

Mijn vrouw wil toch eens op de kaart kijken om zicht te oriënteren, maar voor ze goed en wel tot aan de kaartentafel raakt, krijgen we een venijnige mep tegen stuurboord en zie ik een gele flits van stuurboord naar bakboord vliegen.

Ik hoor niets maar besef na enkele seconden dat mijn echtgenote nog in haar gele zeiljas zit. Ik controleer en krijg bevestiging dat alles ok is. (in realiteit blijkt ze zich dus zwaar bezeerd te hebben en heeft zo'n 15min nodig om op positieven te komen)

We hebben al verschillende zee ervaringen opgedaan aan Belgische en Franse kust en enkele oversteken naar Engeland, maar dat is al wel zo'n 8 à 9 jaar geleden (toen de Thornton bank nog geen windmolenpark was). We merken dat de routine om snel een nieuwe koers uit te zetten er niet meer inzit en het duurt allemaal wat langer. Ik besluit dus om zelf even de kaart en koers te gaan bekijken om te kijken of een aangenamere koers mogelijk is. Kris (mijn echtgenote) neemt dus even het stuurwiel over.

Voor ik goed en wel aan de kaartentafel ben is het mijn beurt voor een vliegles. Voor je beseft wat er gebeurd is, lig je dus op de vloer te kermen. Ik ga hard met mijn rug tegen de trap aan en heb ook even nodig om recht te komen.

We verleggen koers richting Thornton bank, dan hebben we de windmolens ook eens gezien. De stroom zit ondertussen ook al weer tegen en het lijkt een eeuwigheid voor we voorbij zeebrugge geraken.

Rond 18.00u lopen we Blankenberge binnen, waar mijn ouders staan te wachten met neefje en nichtje om toch nog met cava en kinderchampagne de verjaardag van onze oudste te vieren.

Op het gemak stuur ik à l'aise richting steiger van Wittevrongel sails. De steiger is goed beschut, dus aanleggen kan heel makkelijk en op een rustig tempo.

Kris en Elise staan elke klaar op het dikste deel van de boot om af te stappen en te beleggen. Kris belegt altijd vooraan, Elise achteraan. De gashendel op ons schip staat aan stuurboord tegen de kuipvloer (à l'aise is door een van vorige eigenaars omgebouwd van helmstok naar stuurwiel, maar de gashendel is op de originele plaats gebleven.)

Op het moment dat we parallel met de steiger komen, buk ik om een slagje achteruit te doen zodat we mooi stil komen te liggen. Op dat moment hoor ik een gil en als ik opkijk ligt Kris op de stijger met de landvast in haar hand. Ik beveel Elise om te beleggen en stap van boord om de landvast vooraan over te nemen en te beleggen.

De kinderen blijven gelukkig rustig en worden direct opgevangen door mijn ouders die ook tot op de steiger waren gekomen.

Kris raakt niet meer recht. Ze heeft door haar studie wat medische kennis en kan zelf al bevestigen dat het geen breuk is. We bellen toch maar een ambulance en de rest is geschiedenis.

Als schipper heb ik me heel veel vragen gesteld en hebben we nu de tocht nog eens overlopen om enkele dingen te kunnen plaatsen en leren uit de gebeurtenissen.

Conclusie:

Hadden we geen afspraken gemaakt met mijn ouders rond de verjaardag van Elise. Hadden we geen afspraken gemaakt om ons schip dat week-end over te zeilen naar Blankenberge. Hadden we op voorhand geweten dat de windverwachting lager lag dan realiteit... Dan zouden we zondag niet hebben doorgevaren tot Blankenberge.

Hebben we ons zelf en het schip in gevaar gebracht?
Op geen enkel moment hebben we het gevoel gehad dat we dat deden en beschouwden de vliegles als pech onderweg. De toch op zich was niet iets wat we niet aankonden, alleen beseffen we dat je bepaalde kennis verliest als je niet langer oefent.

Het navigeren op zee vereist toch wat training t.o.v. navigatie op zicht op het binnenwater. Hoewel we dus wel ervaring hebben op zee navigatie en varen op zee, blijk je een aantal dingen te vergeten na 8 jaar.

Het ergens MOETEN zijn met een schip blijft in elk geval iets wat niet samengaat.

Wat de opmerkingen over de rolreef installatie betreft...

Met 2 kinderen, ook al helpt Elise al veel aan boord, blijf je als koppel eigenlijk short handed varen. Ik ben zondag nog naar het voordek gemoeten en dat zijn toch zaken die je liever niet doet in dat weer. Wetende dat je echtgenote wel kan sturen, maar daarom niet de mogelijkheid heeft om een MOB alleen met de kinderen tot een goed einde te brengen. Iedereen buiten, is verplicht aangelijnd bij ons. Maar een ongeluk ligt in een klein plekje.

Vandaar de keuze voor een rolreef installatie. We kiezen bewust voor die Facnor FD flat deck, omdat die lager aan dek kan gemonteerd worden dan een klassieke trommel en we hierdoor meer effectief zeil kunnen behouden.

Na deze trip hebben we beslist de high aspect ook te laten aanpassen om op de rolreef te kunnen. Zo kunnen we bij zwaardere wind nog steeds correct zeil voeren.

De angst zit er dus niet in, als de knie en het weer het toelaten, varen we tijdens onze vakantie van Blankenberge naar de Waddeneilanden. En als het weer het niet toelaat, varen we niet of kiezen we een andere bestemming...

La Mavare schreef : Niet als je een aangehangen roer hebt.
La Mavare schreef : Nee, iedereen in de passantenkom, dáár zit de havenmeester op te wachten. Of in de vakantie, als bijna alle plekjes vol zijn, laat staan de 'lekker makkelijke'.

Zo bijzonder is 6 Bft dwars niet eens, op het IJsselmeer. Gelukkig is m'n thuishaven goed beschut, wat wel betekent dat ik weinig dwarswind-training krijg
La Mavare schreef : Zéker handig, maar wel ongeveer even riskant als van boord stappen bij het afmeren.
La Mavare schreef : Ja, die je even vlot over de reling kiept zodra je de paal voorbij bent. Is zeker een optie.

Waterzot, mijn complimenten voor je uitgebreide analyse. Ik denk dat ik ook dezelfde 'fout' al eens heb gemaakt door te kiezen voor het doel, en de negatieve signalen bewust te negeren (en ik geloof dat ik daar niet de enige in ben). Daar leer je van, dit overkomt je niet nog een keer.

Die windmetingen zijn wel een puntje van aandacht. Het kan rond de Roompotsluis best eens wat harder waaien dan daarbuiten (tunnelwerking?), maar een verschil tussen pak 'm beet 22 en 39 knopen is wel heel erg veel. Misschien behoeft je windmeter calibratie? Zou ik wel even naar kijken!

Waterzot schreef : Klinkt alsof jullie wat routine en zeebenen misten inderdaad.
Dat plus een beetje gehaast zijn... resultaat: veel 'pech onderweg'.

Tony2920 schreef :
+1
Er gebeuren meer stommiteiten en ongelukken en ergernissen van medewatersporters door misbruik van die dingen dan zonder.
Is aan boord maar wordt inderdaad enkel gebruikt om iets op te vissen, de rest doen we met rustig aanleggen ook bij veel wind, bij ons springt niemand, houd niemand af, het had maar geen boot moeten worden maar ze is het wel en heeft al lang bewezen dat ze harder is dan mensenbotten...