De terugreis
Na een goede nacht worden we wakker onder een wat grijze lucht, maar het is wel droog. Jeroen kookt nog een aantal eieren (tja, je moet iets doen als je 24 eieren in 4 dagen moet opeten), vullen de watertank bij, drinken nog een kopje thee en zijn klaar voor vertrek. Om 08.00 CEST gaan de trossen los en we varen Lowestoft uit. Er staat ca. 4 tot 5 BF uit het ZW en in het Stanford Channel staan een beetje steile golfslag doordat de wind tegen de stroom staat. Het zeil gaat omhoog, de motor uit en we zetten koers naar de overkant.
Dat wil zeggen, we varen een koers die zo dicht mogelijk in de buurt komt, want de directe koerslijn naar Den Helder is recht voor de wind en dat is langzaam en oncomfortabel. Wij varen met een lekkere bakstag bries en er staat een golfslag van circa een meter met af en toe een grotere roller waardoor er actief moet worden gestuurd. De snelheid zit er echter goed in. Om de zeilen op deze ruimwindse koers in combinatie met de golven te stabiliseren, wordt de Genua uitgeboomd en daarna zetten we ook een bulletalie op de giek.
Het duurt niet lang voordat we de twee diepwater scheepvaartroutes hebben gekruist. De wind begint dan echter behoorlijk af te nemen. Het moment om de genaker te voorschijn te halen. Die blijft echter niet goed staan. Er is nog maar heel weinig wind en er staat nog wel een flinke deining waardoor de boot behoorlijk heen en weer rolt. De genaker klappert en ritselt maar kan zich niet goed zetten door het geschommel. We proberen van alles, halen ook het grootzeil weg maar het mag niet baten. Onverrichterzake wordt de genaker weer gestreken. De wind is intussen 180 graden gedraaid en komt nu uit het noordoosten. Het grootzeil gaat weer omhoog en de Genua wordt uitgerold en we varen zo ongeveer een half uur aan de wind. Maar de wind neemt weer af en er zit niets anders op dan alles te strijken en de motor te starten.
De rest van de avond en nacht brommen we over een kalme zee met slechts wat lichte deining. Omdat we nu weer met 7 knopen de goede kant uitgaan wordt het tijdverlies door alle zeilwissels snel goedgemaakt. Jeroen kookt weer een lekkere pasta en we wisselen de wachten af. Anders dan verwacht is het helemaal niet koud.
Om 03.40 zijn we bij de SG boei, de aanloop van het Schulpengat. Vanaf Den Helder komt ons een vrachtvaarder tegemoet en de Verkeerscentrale Den Helder vraagt aan hen om even te kijken wie of wat we zijn. Behulpzaam zet onze tegenligger een zoeklamp op ons en meldt vervolgens aan de VC dat we een zeilboot zijn. Vervolgens maar even zelf de VC opgeroepen om te melden wie we zijn en waar we naar toe gaan.
Met 10.3 knopen over de grond stuiven we langs Den Helder. In het stikdonker zoeken we ons een weg over het wad. Natuurlijk laat uitgerekend op dit moment de plotter (Raymarine E80) het afweten en valt regelmatig uit, om vervolgens opnieuw op te starten en ons te verblinden met fel wit licht. Met de kaart in de hand gaat het van boei naar boei, en zonder problemen komen we bij de sluis in Den Oever om precies 06.00.
Een vriendelijke sluiswachter maakt vrijwel direct de brug voor ons open en we kunnen de sluis in. Na de sluis gaat het weer verder het duister in. Het is bewolkt en het enige dat je kunt zien zijn de verlichte boeien. Na een tijdje wordt het licht maar het zicht wordt niet beter, er komt namelijk een dichte mist opzetten. Op zee hebben we geen mist gezien maar hier op het IJsselmeer kun je geen 100 meter ver kijken. Kunnen we toch nog ook even onze radar gebruiken.
Er staat nauwelijks wind en gestaag glijden we over het spiegelgladde water. Met een ruime boog gaan we om de Kreupel en behoedzaam langs de kant naar het zuiden. Uit de mist doemt de veerboot naar Stavoren op. Behalve nog een enkele zeilboot is het volledig uitgestorven op het water. We draaien een nog slaperig ogende Compagnieshaven binnen en maken om 09.00 vast. Van wal tot wal in 25 uur, 164 mijl.
Jeroen en Wouter, hartelijk dank dat jullie mee zijn gegaan met deze mooie Lowestoft heen-en-weer trip. En ook alle volgers in Nederland bedankt voor jullie leuke berichten, het is inderdaad bijzonder om alleen op het water te zijn maar wel de ogen van tientallen op je gericht te voelen via internet.
De foto's van Jeroen volgen.