Onderwerp: 4 maanden Noord-West Europa

Beste TS

Wij hebben drie keer een soortgelijke trip gemaakt. De laatste keer was dik twee maanden, de eerste keer ruim 4. De laatste trip hebben we met 4 man 5 nachten doorgevaren om zo in Stockholm aan te komen. Opstappers eraf en vrouw en dochter erop. Daarna de rest van de tijd om terug thuis te komen. Zou ik langer de tijd hebben voor weer zo'n reis dan zou ik weer zo mijn reis indelen. Een lang stuk varen om afstand te pakken, dan een tijd ergens scharrelen om de omgeving verkennen.

Vaar je bijvoorbeeld 8 keer in de vakantie van vier maanden 2 nachten door (dus 3 lange dagen) dan pak je zomaar 350 mijl x 8 is 2800 mijl. Doe je dat ook bij de start en het einde dan heb je de meeste tijd in de nieuwe omgeving door te brengen. Is je totale trip 4000 mijl dan heb je over de resterende bijna 100 dagen slechts nog maar 12 mijl per dag te varen gemiddeld. Easy.

Het voordeel van die etappes is wat mij betreft dat je het lange afstand zeilen kan doen wanneer het weer perfect (beter) is. Voor ons de meest efficiënte manier om de mijlen af te leggen. Je zeilt dan niet met 2 Bft, maar wacht weer tot je twee of drie dagen achter elkaar een dikke 5 bak stag hebt, heerlijk. Of bij minder wind heerlijk halve wind of bij hoger wal een knik in de schoot. Nee, dat lukt niet altijd, maar wat zeker niet gebeurt is dat ik een paar honderd mijl ga opboksen tegen 6 Bft omdat ik nu eenmaal een stip op de kaart heb gezet.

Na de eerste reis hebben we uit ervaring iedere geplande route overboord gegooid. Na 10 dagen (met kind van 2 aan boord) op die eerste trip besloten om ons te laten verassen. Een oversteek is heel wat anders, maar zo zigzaggen tussen deze landen doen wij voortaan alleen nog op basis van de heersende windrichtingen. We hebben toen vervolgens 3 maanden gezeild zonder de lierhendels nodig te hebben. Iedere trip alleen maar ruime wind kiezen. Ja soms ga je dan weer terug naar waar je vandaan kwam. Dan deden we gewoon een andere haven aan.

Ook hadden we vanaf dag 1 samen de afspraak aan boord dat we niet naar huis hoefden te geraken op de uiterste datum. Er was altijd het alternatief de boot achter te laten in Noorwegen, Denemarken of Duitsland en dan later in een weekeinde alsnog in 3 dagen thuis te komen. We zouden altijd wel ergens binnen de afstand komen van 3 dagen. Eigenlijk wilden we dat dit zou gebeuren, maar het gebeurde nooit. We waren altijd op tijd thuis, maar het nam wel stress weg in de laatste weken. We keken niet naar de berichten met stress of we de Duiste Bocht wel zouden uitkomen.OF dat we voor de zekerheid niet vast nu naar huis zouden gaan want wie weet hoe het weer over drie weken is. Nee, we zien wel.

In ieder geval een mooi plan, roept herinneringen op.

Gr Michel

Evaluationcopy schreef :
Da's al een mooie basis. Ik heb een paar keer een solowedstrijd over zee gevaren (Hellevoet-Zierikzee), dat vond ik erg leuk. Op zee solozeilen vond ik juist heel relaxed. Je hebt weinig om tegen aan te knallen. Qua psyche weet ik niet wat het met je doet als het dagen /weken achtereen is. Daar kunnen andere ZF'ers veel meer over vertellen. Al blijft het heel persoonlijk, iedereen is weer anders. Veel solozeilers zeggen dat je een beetje rustig gemoed moet hebben, weinig pieken en dalen qua emoties. Kortom: een saaie lul zijn dus. Schijnt prima te werken!

Schiet me net te binnen dat ik een meer solo van Ijmuiden naar Hellevoetsluis ben gevaren, de opstapper lag al bij vertrek in de haven ziek in zijn kooi (kater )

Na 2,5 week solo kreeg ik toch wel wat heimwee, en er kwamen nog 1,5 week.
Als je zeilt heb je voldoende afleiding, maar eenmaal in de haven zit je meestal in je uppie. Dat viel me tegen.
Bij wat meer solisten in de haven wordt het vast gezelliger!

holtere schreef :
Valt wel mee. Toen ik mijn oversteekje naar de mond van de Orwell maakte, anderhalf jaar geleden, ben ik doelbewust de Walton Backwaters ingevaren inplaats van de Orwell op te gaan, op zoek naar een haven. Ik voelde me na 24 uur zonder slaap nog redelijk fit, maar redeneerde dat mijn reactievermogen en alertheid misschien toch wat hadden geleden. Gewoon ergens ankeren leek me de makkelijkste en snelste manier om even rust te kunnen nemen.
Eenmaal 1,5 mijl naar binnen het anker op een ogenschijnlijk geschikte plek laten zakken, het in de modder getrokken en gaan pitten. Ik heb er daarna nog een nachtje gelegen.

Het werd uiteindelijk een tripje van een week. Ik heb daarvan maar drie nachten in een haven doorgebracht.

Misschien is dit boekje nuttig? Ik kwam het vanmorgen tegen op Facebook in de ‘single handed sailing-groep’…